Her yılın ilk baharında,
Gönlümde açan papatyasın sen.
Sonbaharın kızıl şafaklarında,
Avucuma düşen ilk damlasın sen.
Semayı süsleyen gök kuşağında,
Renklerin en güzelisin sen.
Her günün batışında,
Odamda yükselen güneşsin sen.
Buzdan dağların uzak diyarında,
Göğsümden fışkıran volkansın sen.
Büyük Sahranın tam ortasında,
Karlı dağlardan esen rüzgarsın sen.
Ruhumun bedenimi aştığı anda,
Canıma can katan umutsun sen.
Bahtımın kömür kırıntılarında,
Parlayan bir parça camsın sen.
Şah-ı Kelâm
Erdem BozkurtKayıt Tarihi : 14.9.2011 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!