Her Şey İçin Bir Şey Şiiri - Gül Aycan

Her Şey İçin Bir Şey

Bir akşamüstü kendinde değildim.
Gözlerim karardı, göremez oldum.
Uyandığımda her şey değişmişti.
Hatırladığım tek şeyse herkesten
Uzak, yalnız kalmak istediğimdi.

Bir rüzgar camları titretiyordu.
Pencerenin ardında yağan yağmur
Susayan toprağa su veriyordu.
Yavaşça doğruldum, aynaya baktım.
Göz bebeklerim kocaman olmuştu.

Bir anda gördüğüm her şey karardı.
Bir şeylerin koptuğunu hissettim.
Haykırmak istedim sesim çıkmadı.
Neler olduğunu anlamıyordum.
Ellerim omuzlarımda kavuştu.

Bütün benliğimi bir korku sardı.
Bir çemberin içinde sıkışmıştım.
Göremediğim bir şeyden olanca
Gücümle kaçmaya çalışıyordum.
Bir duvar beni hep durduruyordu.

En son yoluma bir ak duvar çıktı.
Yığıldım önüne, öylece kaldım.
Saçlarım soğuk taşlara yayıldı.
Bir sonsuzluk geldi, bana ulaştı.
Ve ben gittim, sonsuzluğa karıştım.

İnsan her şeye sahip olmamalı,
Her şeyi alınca hiçbir şey kalmaz.
İnsan bir şeye ihtiyaç duymalı,
Yoksa yaşanası bir sebep kalmaz.
Bir şeyle her şeye bağlanılmalı. -

31 MAYIS 2004

Gül Aycan
Kayıt Tarihi : 9.12.2005 20:43:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Gül Aycan