Her Şey Fani Şiiri - İbrahim Günaydın 4

Faniye güvenme, Baki’ye güven,
Her şey fani, baki yalnız Allah’tır.
Bırakır dünyada seveni seven,
Her şey fani, baki yalnız Allah’tır.

O varken yok idi insan, cin, melek,
Ay, güneş, yer ve gök, hem bütün felek,
Bunları var etti ezeli dilek,
Her şey fani, baki yalnız Allah’tır.

Nerde Âdem, nerde Havva, nerde Nuh,
Var mıdır ölümü tatmayan bir ruh?
Bilsinler, maddeye bağlanan güruh,
Her şey fani, baki yalnız Allah’tır.

Nerde kurtulanlar, kopunca tufan?
Nerde gökte uçan tahtı Süleyman?
İnsanı kurtarır amelle iman,
Her şey fani, baki yalnız Allah’tır.

Nerde boğulanlar, nerde yananlar?
Nerde feryat ile dostun ananlar?
Nerde kendisini ölmez sananlar?
Her şey fani baki yalnız Allah’tır.

Musa kelimullah, İbrahim Halil,
Nerde İsa, nerde habibi celil,
Cümlesi göç etti, şu mana delil;
Her şey fani, baki yalnız Allah’tır.

İbrahim sen de bil, fanilerdensin,
Nereye yolcusun ve hem nerdensin?
Hak’tan geldin, yine Hakk’a gidersin,
Her şey fani baki yalnız Allah’tır.
Trabzon- 21.02.1981