Her Şey Dokunmakla Başlar

Dokunmak, derler, dokunmakla başlar,
Yarin gözlerinden damlayan tanelere,
Veya gülümseyen kızıl dudaklarına,
Her şey dokunmakla başlar, duygular da.

Hep söylerler, yine de bir yol göstermezler,
Göster desen, gösteremezler, bilmezler,
Kim bilir, ya parmak uçların yoksa,
Yine de her şey dokunmakla başlar.

Dokunmanı söylerler, sevdiceğinin kalbine,
Görmezler ki, ne alemde nakışları,
Kırık bir cam mı, yoksa yamalı bir kumaş mı,
Olsun, her şey dokunmakla başlar.

Dokunursun, eline saplanır sivrilmişleri,
Silmeye çalışırsın, paçavraymışçasına o kalbe,
Hem kendini, hem de yarini yakarsın,
Farketmez, her şey dokunmakla başlar.

Silinmez o yaralar, iz bırakırlar,
Düşüncelere dalarsın, uykun yalan olur,
Hüzünlenir ağlarsın, gözlerin görmez olur,
Evet, dersin kendi kendine, uyanırsın,
Gerçekten her şey dokunmakla başlar.