Omnia mutantur nihil inherit
(Her şey değişir hiç bir şey yok olmaz)
-I-
Kavuruyor...
Güneş bu yıl dünyadan hıncını alıyor.
Beş milyon yıldır çektiği işkencenin
Öcünü alıyor..
Canlı olan ne varsa 'ölmeye' yakınlaşıyor.
Sen nerdesin?
Ölmeye mi yakınsın,yakına mı ölüm taşınır?
Toprağı kızıl renkli mi olduğun yerin?
Maden ocakları var mı yakınlarında...
İçinden karalar çıkan...
-II-
Her şey değişti sen gittiğinden beri.
Sensiz de herşey yerinde..
Ama sensiz olduğu için değişik!
Ama bu kalleşlik! ...
Yan komşumun kocası geldi uzaklardan.
Çocuklara paketler çıktı arabanın bagajından
karısına elbiseler,kolyeler
bir de elektrikli mutfak aleti.
kadın kocaman gülümsedi.
yanakları kırmızı oldu
ne güzeldi
seyretmesi...
...
Bahçeye tahta masayı çıkardılar
karpuz kesildi öğlen üzeri
akşama, kararmış demlikte
çay demlendi..
Mırıl mırıl konuşmalar,hoşgeldine gelenler.
Kadın güzeldi...
Kocası geldi...
-III-
Bir bacağı aksak olmuş osman efendinin.
Derler ki dağda düşman vurmuş
topallıyordu...
ama Osman'ın gözleri güzeldi
Karısına vurulmuş...
Osman evine dönmüş,Osman da güzeldi...
-IV-
Ben uzaktan bahçeyi çapaladım,
eve gelen giden çook...
göz ucuyla gözledim..
İçimde bir şey orta yerinden cart diye yarılıverdi
çapaladım durmadım...
Hiçbir şey yok olmamış içimde...
Ama herşey değişmiş
yüreğime sormadım...
........
-V-
4 ay 12 gün olmuş gideli
yine ve yeniden gideli
uğrayıp,kalıp,gideli...
artık her şey değişmiş..
...ben saçlarımı kesmişim akların çokça olduğu yerden
...ayak bileklerimde damarlar mor olmuş.
...eskimişim
...sen durmuşsun
...mumyalanmış gibi, tazeymişsin...
yok olmak ne zormuş!
tohum gibi, her mevsim 'yeni bir AYNI' olarak canlanmak
sana ait bir şans,
....özünden bir tohum bırakıp
....farklı bir AYNI olmak! ! ...
...
-VI-
bana 'öl' dediğini unutmadım...
ölemedim yine.....
....yaşıyorum,özür dilerim
bahçenin çapa bekleyen domateslerini
öksüz bırakmamak için
ölemedim....
....erik ağacı bu sene meyve verdiğinde
toplayan birileri olsun diye
ölemedim...
...Osman ve Nazife taşınacaklarmış
cesedim ortada kalmasın diye
ölemedim...
........
Herşey değişti sevdiğim,
ben ölemedim
sen dönemedin
ama
hiçbir şey de yok olamadı....
2006 Temmuz
(Ihlamur ve Erik ağaçları hala sağ iken)
Ayşenur YazıcıKayıt Tarihi : 8.1.2009 02:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eski bir şiirin sandıktan çıkarılıp güneşi görmesi için maziden buraya taşınmasıdır....

ben ölemedim
sen dönemedin
ama
hiçbir şey de yok olamadı....
güzel ifadeler..tebrikler..
'unutmak' yok olursa geriye ne kalır.. 'acı'..? :) gel de gülümseme şimdi zarifoğlu'na ; 'ne çok acı var'..
ağzım yandı şair.. bana hiç değişmeyen bir serinlik getir..
***
parmakuçlarından öpmek borcudur boynumuzun..sevgilerimle..
ölemedim yine.....
....yaşıyorum,özür dilerim
bahçenin çapa bekleyen domateslerini
öksüz bırakmamak için
ölemedim....
....erik ağacı bu sene meyve verdiğinde
toplayan birileri olsun diye
ölemedim...
...Osman ve Nazife taşınacaklarmış
cesedim ortada kalmasın diye
ölemedim...
........
Herşey değişti sevdiğim,
ben ölemedim
sen dönemedin
ama
hiçbir şey de yok olamadı....
öyle okudum şiiri ve yüreğimin bir yerlerinde başladı yine incecik bir sancı ....
kaleminiz hep yazmalı bu ilham denen şey asla sizi bırakmamalı ...sevgiyle ....
müzeyyen başkır
TÜM YORUMLAR (17)