Eserken yelleri eylülün,
Ben yine sana üşürüm.
Sonbaharın düşürdüğü ilk yaprak misali;
Süzülürken bedenim havada,
Düştüğüm ilk topraksın.
Acıkınca tokluğum,
Kana kana içtiğim suyumsun.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Akıllıca (delice tabirini sevmiyorum) seven bir insanın, sevdiğine yollayacağı/yazabileceği bir şiir peşinde ise, tereddütsüz bu şiiri tavsiye ederdim kendisine. Sevmek, böyle bir şeydir aslında. Sevgiliye üşümek, benliğini ona adamak, benliğini onun benliğinde eritmek ve onunla özdeşleşip, iki'den bir'e ulaşmak tam da böyle bir şeydir…Bir yaprak ya da bir tane olarak düşülen toprağa, belki de, kim bilir, o toprakta tekrar filizlenmek… Bu değil midir bizim gibi sıradan insanları şiir yazmaya sevk eden en büyük, en güçlü dürtü/motif? Yazdığınız her şiiri, bir Guguk Kuşu küstahlığı ile sahiplenmemin temelinde, çok içten seslenmeniz, yürek tellerime dokunan o hislerle yoğurulan mısralardır. Tebriklerimi kabul edin lütfen!
Güzel saf ve duru duygular...Yüreğinize sağlık..
Selam saygı ve tebriklerimi sunuyorum.
Duygu yülü şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta