(Tanrı ile kavgamız var ilk günden beri. Yine de O'na kızamıyoruz. Çünkü birini alıyor toprak, birini koyuyor içimize.)
Şimdi O kıyıdan bakıyor bize
Gözleri sımsıkı kapanmış
Ama görüyor her birimizi
Onu unuttuk mu, yoksa anımsıyor muyuz yine
Yoksa aldatıyor muyuz ilk sevgilimizi
Dökülen gözyaşlarının hiç önemi yok
O şimdi çok mutlu çıktığı yolculukta
Yanına sigara ve şarap almış
Öyle bir ışık ki yükseliyor boşlukta
Bizler boşuna acıyoruz bedenlerimize
Ağlamak faydasız
Boşuna dökülen gözyaşlarımız
Duygularımız sahtekarca terk etti bizi
Kör etmiş gözlerimizi gördüğümüz ışık
Sadece kendimizi kandırıyoruz
Kaybettiğimiz pervasız benliğimiz
Şık, her şey çok şık
Bu oyuna devam etmeliyiz
31 Aralık 1998 / Eskişehir
Hasan KocaKayıt Tarihi : 20.9.2017 11:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)