Her şey buraya kadarmış!

Sessiz bir gidiş sardı yüreğimi, kararsızlığım diz boyu ufkum felaketlerle boğuşuyor bu sefer. Karanlığa yelken açmış bedenimle gerisi olmayan bir yolda yürüyorum, geri gelmemek adına. Gidişimden korkmayasın olur mu sadece zarar vermemek uğruna, gidiyorum terk ediyorum. Terk etmek dedim de, seni değil yanlış anlama sakın içimdeki duygular işte söz geçiremiyorum kendime! Bensiz nasıl var olduysan buralarda yok olduğumda da güzel günler geçireceğini biliyorum…
Göremediğinde beni sakın yaş akmasın gözlerinden, bil ki yüreğimdesin bil ki hep kalbimdesin, bil ki hep benimlesin…

Şimdi gidiyorum!

Aklım sende ama, neden mi? Ufacık bir veda edemeden gidiyorum ya o yüzdendir bel ki de…
Zaten hep aklımdaydın! Sıralarda ismin, içimde aşkın oldukça nasıl aklıma tutmayayım seni, işlemişim seni satır satır şiirlerime, yüreğime kilit vurmuşsun, beni hayran etmişsin kendine hep ki aklımdaydın sen…

Ama şimdi gidiyorum!
Gözlerimdeki yaşlar ile her ne kadar ağlasam da geri dönmemek uğruna bu gidişim…

Gidişim dedim ya hani, şunu da söylemeden geçmiyeceğim. Hani bazen insan daralır içine sıkıntı dalar aniden, işte o zaman elini kalbine, o ter temiz yüreğine koy olur mu ben hissederim o zaman yüreğimle avutmaya çalışırım içindeki sıkıntını, hep dualarımda olursun zaten hep ki içimdeydin benim…

Sonunda içimdeki aşk’a yenik düştüm, affet beni! Ne olursun affet…
Gücüm kalmadı inan artık, duygularım gittikçe felaketleşmekte en iyisi mi gitmek işte, keşke bir daha görseydim gülümsemeni, ama vedalara dayanamam sen bilirsin zaten beni. O yüzden dedim ya güzelim en iyisi en hayırlısı budur bence!

Ve, ve şimdi gidiyorum işte ben!

Hakkım sonsuzdur sana, sende helal et hakkını bana …