Her Şey Boşunaymış Şiiri - Atalay Özmen

Hatıralarımız gelir gözümün önüne.
Sen yokken hayatta mı sorsana kalbime.
Uğruna feda ettim yazık gençliğime.
İnsafın yokmuş meğer her şey boşunaymış.

Uğraştım çabaladım ne yazık yıllara.
Bu acıya dayanamaz gönlümdeki yara.
Bulurum elbet izini seven düşmez mi yollara.
Sevmeye gücün yokmuş meğer her şey boşunaymış.

Uyurken bile peşimi bırakmaz keder.
Sorsana sen yokken bu aşık ne eder.
Halim şifasız hastalardan beter.
Dermanım yokmuş meğer her şey boşunaymış.

İstemem yok artık gözümde değerin.
Sokakta görsem tezat yöne giderim.
Sen aşktan anlamazsın bunu iyi bilirim.
Yüreğin yokmuş meğer her şey boşunaymış.