Her şey boş Şiiri - Erdem Dereci

Kendimi bir boşlukta hissediyorum
Ses yok, ışık yok, duygu yok
Nereye gittiğimi bilmeden öyle savruluyorum
Yıldızları görüyorum
Milyonlarca yıldız izliyorum onları
O kadar güzeller ki
Sonra aniden bir ışık huzmesi yoğunlaşıyor
Yıldızlar hareket etmeye başlıyor
Başım dönüyor
Allah’ım ölüyor muyum yoksa
Yıldızlar birbirlerine çarpıyor
Göz kamaştırıcı patlamalar
Bir insan silueti beliriyor
Yıldızlar daha da yoğunlaşıyor
Artık bakamıyorum gözleri acıyor
Kapatıyorum gözlerimi
Karanlık
Karanlık ve boşluğu o zaman seviyorum
Ama bir şey yaklaşıyor bana
Gözlerimi açamıyorum hala acıyorlar
Bir çift el değiyor yüzüme
Soğuk ince parmaklar göz kapaklarımı okşuyor
Ve gözlerim açılıyor
Onu görüyorum bana bakıyor
Milyonlarca yıldızdan daha parlak gözleriyle
Bana bakıyor
Ne yapmalıyım
Hiç bilmiyorum
Ama sürem kısıtlı acele etmeliyim
N e yapmalıyım
(Zaman hızla geçiyor tik tak tik tak)
İşte zamanı geldi gidiyor
Elleri yavaş yavaş ayrılıyor yüzümden
Ona ‘’gitme’’ demek istiyorum
Benimle kal demeye gücüm yetiyor
Acıyan gözlerimden yaşlar akmıyor
Tekrar muazzam bir patlama
Ve yine karanlık
Her şey boş
Ses, ışık, duygu yok