Yaşam boyu,
İnsanların bütün kavgaları,
Yüzyıllar boyu süren,
Kitleler halinde savaşları,
Hep bir güzel için,
Olmuyor mu?
Penceremden bakıyorum,
Sokakta insanlar,
Bir aşağı,bir yukarı,
Kimi yavaş,kimi hızlı,
Kimi yürüyor,
Kimi koşturmada,
Hepside sonunda,
Akşam olunca,
Bir soluk evlerinde.
Torbalarında ekmek,
Zerzevat ve diğer şeyler,
Bir güzel sofrayı kurup,
Hele yanında,
Bir bardak rakıda olursa,
Oh Kekah.
Sonra?
Sonrasıda,
Sarmaş dolaş yatakta,
Bütün günün yorgunluğu,
Bir sıcacık tende,
Gemlenmiş arzuların,
Çılgınca serbest kalışında,
Ve ardından yine sabah.
Yine koşturmaca,
Yine kavgalar,
Hatta savaşlar,
Ne için? Hepsi.?
Akşamın karanlığında,
Gökyüzünde bir avize,
Parıldayan Ay ve,
Küçük küçük yıldızlar,
Gönüllerde arzular,
Uzaklardan bir müzik,
Ve her şey,
Bir güzeli fethetmek için.
İşte o anda insan,
Tüm evrene,
Hakim hissetmede kendini,
Ve sonra,
Yine savaş,
Yine koşturmaca,
Yeniden bir güzeli,
Tekrar tekrar,
Koynuna girip,
Fethedebilmek için.
Kayıt Tarihi : 24.3.2005 11:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!