Her şey benim Şiiri - Selahattin Aydemir

“Ruhlar parça kabul etmez bir bütündür”
Mevlâna Mustafa Nuri Somavî K.S.

O yüzden:

Kar resmi görsem donarım
Ateşe baksam yanarım

Akvaryumda balığa bakar boğulurum
Koşarken telâş ile biri, ben yorulurum

Hasta olsa birileri, ağrır her yerim
Bir çöl resmi görsem hemen terlerim

Nezle ise bir çocuk, bil ki ben gribim
Ağlarsa bir yetim, ben ondan daha garibim

Simidini bitiremeyen çocuğun gerilmiş yanağı
Benim, nalı düşmüş eşeğin aksayan ayağı

Kömür toplayan kadının kapkara ellerindeyim
Harman yerinde rüzgâr bekleyen bir daneyim

Suyu içine alan tohumla doyarım
Tohumun karnından uç olup çıkarım

Ağaçta benim buhar olmayı bekleyen
Son yaprağın penceresinde ki damla

Yaprağın yeşilini öperim güneşle
Çiçek çiçek gezerim gün boyu kelebekle

Yola yapışmış yorgunluktan on iki tekerim
Günlerdir parkta yük bekleyen boş kamyon benim

Bir- üç nöbetinde ki askerim, terk ettim uykuyu
Benim bekleyen, mor dağların ardında ki yavukluyu

Yoksa birinin kapısını çalan
Benim aslında yalnız kalan

İçimde bir yudum su dünya, bir dilim ekmek
Dünya doysun diye, bir yudum suyum, bir dilim ekmek

Deryayım her yeri kaplayan, içimde balıklar
Havayım her nefeste insanlar soluklar

Beni gör, görme mıknatısı
Artısıyım, değilim nakısı

İtmem çekerim ben
Acı değil şekerim ben

Aynayım doğuştan alınganım
Baktığım her şeyde ben varım