Her şey bekliyor Şiiri - Zeynep Çardak

Heyecanla, özlemle bekliyor zarflar;
İçleri, insan içi ile doldurulmuş kağıtları.
Sonra o kağıtlar bekliyor hasretle;
Bir kaç satır dahi üzerine yazılmasını.
Kalemler bekliyor sonra;
Parmaklar arasında tutulmayı.
Mürekkepler bekliyor belki;
Kağıt ile buluşmayı.
İnsan bekliyor yazacağı biri olmasını.
Postacılar, güvercinler bekliyor;
Zarfları ulaştırmayı.

Sonra gün geliyor;
Yazacağı kişiyi buluyor.
Alıyor eline kalemi
Mürekkebi koyuyor ilk
Kağıdını alıyor daha sonra
Koyuyor masaya.
Tekrar alıyor kalemi,
Düşünüyor sonra.
Bir bir dökülüyor kaleminden cümleler
Aklından değil yüreğinden geçeni yazıyor.
Özlemini yazıyor başta,
Yaşadıklarını sonra.
Sonunda da ekliyor;
"Sende yazmayı unutma ha!"
"Beni daha da hasret koyma!"
Kağıdını özenle katlıyor sonra
Zarfa güzelce yerleştiriyor.
Sırada ya güvercine yahut postacıya vermek kalıyor.
Veriyor.
Sonra ona gelecek zarfı bekliyor...