Her Şey Aynı Şiiri - İbrahim Şahin 2

Mevsim değiştiriyor kendini
Kış hazırlıyor kendini bahara
Bahar hazırlıyor kendini yaza
Ne kış dönüyor sırtını bahara
Ne de bahar yaza
Ne kış düşman bahara
Ne de bahar yaza
Bir insan dönüyor sırtını insana
Bir insan düşman insana, bir insan
Bir insan kuruyor kendine kendi tuzağını
Burnun dibini görmezken nasıl görsün uzağını

Toprak basıyor suyu bağrına
Su buluyor kendi yolunu
Ziyan etmiyor tek bir damlasını
Eriştiriyor göle, denize, deryaya
Türküsünü söyler köpüklü sular
Bir insan yakar kendi ağıtını

İnsan değiştiriyor saçının rengini
Giydiği elbisenin modasını, markasını
Beden aynı, galıp aynı

İnsan yeniliyor arabasını
Telefonunu, şunu, bunu, onu
Gidişat aynı, zihniyet aynı
Ne uzamış ne kısalmış boynu
Bozamamış bir türlü oynanan oynu

Eşek, döşek aynı
Binen aynı, yatan aynı
Kafa yorana deli diyen aynı
Dönen dolap aynı, oyun aynı

‘’Eski köye yeni adet gelmezmiş’ ’diyen aynı
'' Köy duruyor yerinde eskiyen insan'' diyeni
Dokuz köy sürenler aynı