Korkardık geceleri, erimiş gözyaşlarım düşerdi yastık çarşafına…
Gözlerine dalıp dalıp giderdi gözbebeklerim…
Ağlardım kimse bilmezdi içimdeki yangınları. Biz ağlardık saklardık birbirimizden seslerimizi.
Geceler ulaşırken sabaha ben saçlarından gelen kokuyu nefeslerdim içe içe…
Oysa adında gizliydi gecenin nemi. Oysa adınla geçerdi sayıklamalarım sabaha ulaşırken.
Hüzündü içinde kaybolduğumuz geceler. Hüzündü sesimizin sonuna yapışan kısıklık…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
