Hayatının kaynağı bir zehir olsa
Her düşündüğünde hayata bağlansan
Kokusunu her duyduğunda ruhun eksilecek ama
Yüzünü her gördüğünde her şeye sahip olsan
Kalbinin bir parçasını daha kaybetmek uğruna
Gülüşünü duyduğun her an en mutlu sen olsan
Ve en yalnız, en aşksız kalan.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta