Ebedi unutuluşların kumdan saraylarında
Acıdı gönlümün köhnemiş zaman saatleri
Ruhsuz tümcelerden şiir örüyor insanlar
Meçhul davaların girdaplarında dönerek.
Her çırpınış kendi imlasını bozar baharda
İçimizdeki dallara sokulur kuşlar er şafakta
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
