Duman olup karlı dağlar başından,
Her seher inseydim sabah olmadan.
Çiğ olup da yârin mahmur yüzünü,
Öpseydim her seher kendi bilmeden.
Zülfüne takılıp öyle baksaydım,
İnip yanağına tenin koksaydım.
Yanıp ateşinden göğe çıksaydım,
Mendil alıp mah yüzünü silmeden.
Soğuyup sonradan yağmur olsaydım,
Düşüp saçlarına biraz kalsaydım.
Bakıp gözlerine murat alsaydım,
O ahu gözlerin feri solmadan.
Ayrılık vaktinde batınca güneş,
Dönseydim dağlara bağrımda ateş,
Sabahı düşleyip etseydim telaş,
Her yeni gün kalkıp vakit gelmeden.
6 Nisan 1984 - Cuma / Ödemiş
İzzet KocadağKayıt Tarihi : 28.1.2008 11:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)