Her Sabah Yalnızlığa Uyanıyorum

HER SABAH YALNIZLIĞA UYANIYORUM

Akıp giden yılların yasındayım
Her sabah yalnızlığa uyanıyorum
Savrulan gençliğim
Zindanım sen oldun gayrı
İnanıyorum bir sabah
Bir sabah seninle uyanmaya inanıyorum

Öyle bir dokundun ki
Hiç kimse dokunamıyor artık kalbime
Her gece usum da dolaşıyorsun
Şiirlerimin ölçüsünü
Cümlelerimin hecesini bozuyorsun
Kaçamak bakışlar attın tenha yüreğime
Öylesine destursuz girdin ki kalbime
Kederini bağladın kaderime

Gecenin gölgesinde azat ediyorum duygularımı
Kapı çalınıyor açıyorum
Hoşgeldin yalnızlık iyi gelecek biliyorum
Elime yüzüme bulaşan sevdanı
Yüreğimde ki vedayı temizliyorum
Hoyrat esen bir rüzgâr kulağıma fısıldar
Azat et aşkın acısını
Dediğini yapıyorum

Her yeni günde doğan cilveli güneş göz kırpar efkârlı gecelere
Çok yoruldum
Sen benim en güzel gönül yorgunluğumsun
Dilimde pelesenk olmuş ağıdım
Ben ki küfür bilmezken ağzımda en olmaz küfürümsün
Kapattım tüm ışıkları
Güneşi ayı yıldızları karanlıklara gömdüm
Sevmek mi lazım
Yoksa yola yalnız devam etmek mi
Seve seve yalnızlığa talibim