Zaman, takvim yapraklarını sessizce dökerken,
Ben hâlâ ilk cümlenin tazeliğiyle okuyorum seni.
Ne bir şiirin yarım kalmış dizesi olduk biz,
Ne de unutulmuş bir kelimenin küskün yankısı…
Sen, harf harf kalbime kazınmış bir şiirsin;
Ve ben, her virgülünde yeniden atan bir kalp gibi,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik



