Seni her sabahın erken saatlerinde,
sokağımın köşesinde oyalanırken ;
sokak lambalarıyla dertleşirken yakalıyorum...
bir kemanın telleri gibi ,
inleyen kalbimin
adımlarının sesini duyabildiğini
duyduğunda hançerlendiğini
nerden bileceksin ?
sen benim gibi olamazsın ;
istesen de...
ne sevgin benim sana olan sevgime ulaşır ,,
ne de acıların acılarımla yarışabilir
büyük ateşe atılmaktan korkarsın...
sana göre sadece
dokunaklı bir şarkıdır aşk;
belki de sürükleyici bir roman , masal,
finalde ödülsüz kalmalı yürekler ...
senin sevgin ; kendi yaranı sarabilecek
güle oynaya yine yaşama devam edecek kadar:
gece kesiksiz uyuyup
gündüz az efkarlanacak kadar:
benim sevgimse ;
hayaline dokunacak kadar
zamanı durdurup
bir damla gözyaşımda acını acımla yoğurup
içime sindirecek kadar:
uykusuz gecelerde aya,
yıldızlara içini dökecek kadar
bir hücre mahkumunun çırpınışı
özgürlüğüne susamışlığı kadar.
13:36 30.12.2017
Nuran Karaca
Kayıt Tarihi : 30.12.2017 15:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!