Vücut bulup ben olup elediğim,milyon kardeşlerim
Yükümü sarmalayıp bedeninde sancılayan kadın
Ağıtlarımı,çıplaklığımı saklayıp örten gökyüzü
Üzerinde tepinip geçtiğim,incittiğim toprak
Ömrümün yarısında sırtlayan diğerinde elimden sıkı sıkı tutan,
Koskoca bir hayat!
İstemeden,birdenbire oldu herşey,çünkü asilik seziyorum.
Buza kesmiş ayaklarıma katlanan sokaklar
Bayat pideyi eve getirdiğimde ısırılan kollarım
Bilyelerini kazanıp emanet aldığım mahallemin çocukları
Bahara hasret kalıp meyvesini çaldığım erik ağacı
Sevdayı bulmak için uykusuz kan bıraktığım gözlerim
Haketmedik bunların hiçbirini,ama olgunlaştık biliyorum.
Güneşe rağmen karanlık kalan yanım
Vazgeçip geriye döndüğüm tüm aşklarım
Yanlız,bir başına bırakıp gittiğim maviden umutlarım
Bir somon balığı kadar olamadığım,
Dönüpte bulamadığım doğduğum yerler,köyüm
Gözyaşımın içine gizlediğim,beni ben yapan insanlar
Bu cihan,canlarım,
Biliyorum,bahsetmedim bunların hiçbirinden
Bunun için özür diliyorum.
Kayıt Tarihi : 9.6.2015 11:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!