Her şey veda edip giderken..
gün bile emanetini bırakıyor geceye,
ışığını bırakıyor güneş, kokusunu çiçekler,
günaydınlar kalıyor hoş bir sedayla..
bir çuvala doldurur gibi alıp gidiyor herşeyi "BUGÜN"..
yapraklar kuruyup döküyor kendini..
bir sonraki mevsime yeşermek için..
sen ben ölüm sanıyoruz bu gidişi
halbuki HER ÖLÜM yeniden doğmak için.....
Kayıt Tarihi : 29.4.2024 04:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne mutlu, müstakim, muvahhid, muhlis, muslih ve muhsin bir mü'min olarak yaşayıp ölen ve gideceği baki alemde cennet yurduna kapağı atabilenlere.
Hayırlı sınavlar.
TÜM YORUMLAR (1)