Her Ölüm Erkendi Şiiri - Seval Deveciler

yeni biir hayata başlamanın heyecanı ile kaçtım buralara...

başka bir şehirde bambaşka hayata uyanacaktım yeni yaşımla...

doğduğum şehir acıma çimdik atıyordu durmadan

'o' canımı ezıyordu aldırmadan...

bazen.. iyi gelirdi kaçmak..

belki mümkün olmazdı yeniden başlamak ama kabuk tutardı yaralar..

izi kalırdı geçmezdı taşırdın bedeninde bir ömür..

ama alışırdın... iyiki alışmak vardı...

kaçmaksa alışmayı kolaylaştırırdı...

işte bu yüzden burdayım..

'dostumm varlığımm herşeyim...

yirmibeş yaşımda iyiki yanımdasın...'

gözyaşıyla geçer doğumgünleri çoğu zaman

kimi sevinçten, kimi hüzünden...

hem hüzün hem sevinç benimkisi..

herşeyden uzakta yeni bir hayatın doğumsancıları için belkide, en çok akan göz yaşı...

geceleri hiç sevmedim...

karanlık...

acımasız..

hüzünlü...

en çokta yanlız...

o gece hiç uyumamamın bir sebebi olmalı...

bütün gece etrafımı saran sıkıntının sebebi sen olmamalı.....

sabahh...

yeni bir hayatın başlangıcı olacaktı bu, sensiz bir hayatın başlangıcı değil!

hayır!

doğduğum gün olacaktı bu!

ölümünle bittiğim gün değil!

bugün değil!

sensiz değil!

sen vardın.. hep vardın.. olacaktın...

uzakta... ama orda.. hep orda...

varlığınla, mutluluğunla teselli bulacaktım.. mutlu olacaktım..

bambaşka bir hayata uyanacaktım ve sen gülümseyecektin bana...

yanımda olucaktın.. duanda olacaktım....

hep vardın ki sen.. hep olacaktın...

zamansız oldu gidişin..

ölümün zamanı var mıydı ki?

her ölüm erkendi zaten!

senin gidişinse...

......

çok erken..

ben doğdum.. çocuk oldum... sen vardın...

ben ilk kez aşık oldum,

aşkın karşsında tökezliyordum,

sen gülümsüyordun...

sen seviyordun.. ben ağlıyordum...

ben ağlıyordum habersizce, susuyordun sen sessizce...

sen gülüyordun, ben en mutlu tavrıımı takınıyordum üzerime, hiç çıkarmak istemiyordum..

hep mutlu ol istiyordum..

sen yeni bir hayat kuruyordun kendine, benden ayrı bir dünyada....

ellerim gökyüzüne açılmış dua ediyordum bende....

mutluluğu en çok hakedendin sen..

sen vardın.. hep vardın.. olacaktın...

uzakta... ama orda.. hep orda...

yeni bir hayatın başlangıcı olacaktı bu sensiz bir hayatın başlangıcı değil!

hayır!

doğduğum gün olacaktı bu!

ölüm haberinle yıkıldığım gün değil!

sensiz olmayacaktım hiç!

nefes aldığını bilmek yetecekti bana...

şimdi özlüyorum.. çok...

unutmuyorum...!

alışıyorum ama yinede..

iiyiki alışmak var..

taptaze bir acıyla yürüyemezdim bu yabancı şehirde..

sensiz büyüyemezdim sonra... sevemezdim yeniden...

herşeye rağmen.. dipdiri yokluğun...

gözlerimin değdiği her noktada sensizlik...

canlı, capcanlı bir ölümle geldin sen tekrar hayatıma..

sonsuza kadar kalacaksın biliyorum..

duanı üzerimde taşıyorum..

söz veriyorum... mutsuz değilim..

söz veriyorum, duamı nefesim tükenene kadar hissedeceksin...

huzurlu ol...