Her Neyse İşte Şiiri - İbrahim Çağrı Kaya

Çok olmadı o günlerden bu yana.
Ne oldu sana be deli gönül!
Bir zamanlar nigâhından bîtap düşerdi kalemim,
Artık iki satır yazmak zûl oldu sanki..

Bana mı küskünlüğün, kaleme mi, kağıda mı;
Yoksa sana hep yalnızlığı reva gören bu hayata mı?

Nazende bir gece gözlüyü ararken zifiri karanlıklarda,
Gecenin en kuytu yerinde mahsur bulduk kendimizi.
Nerde o cerrah nakışlı mısralarım, on yedi yaşım..
Şimdiyse avuçlarımla sıkarak yüreğimin son kalan özünü.
Köşe başı ayyaşlarına mahsus, titrek şiirler yazıyorum.

Git gide daha da katılaşıyorsun değil mi?
Gözlerimden akan yaşları kana kana içtiğimiz o günler
Korsan şarkılara ezberden okuduğumuz şiirlerle eşlik ederdik
Sallanan sandelyesine kurulmuş
Boş gözlerle etrafa bakan yaşlı bir amcasın artık.
Bankamatikte yanlış bir tuşa basmamak için
Elli kere düşünmek gibi bişey bu
Yoğurdu üfleyerek yemek mi yoksa...

Her neyse işte! ..
Hah, tam da böyle birşey:
En güzel yerinde boşvermek herşeyi