Yürüyorum,
Yürüyorum karanlıkça hırpalanmış kaldırımda.
Basıyorum üstüne eskimiş tüm adımların.
Eziyorum izlerini, insanların, yürümüş.
Yürümüş, düşümüş, tükürmüş.
Her neyse, her kimse, her ne biçimde nereye gittiyse...
Bana ne? Kimin umrunda? Terbiyesiz!
Çekiyorum,
bir çizgi kokain gibi burnuma bürüdüğüm.
Dumanı, sigarayı. İçime, sinirlerime.
Küçümsüyorum yargılamış, kabulsüz bakışları.
Çiziyorum aklımda, karikatürlerde onları.
Gülüyorum.
Her neyse, niyeyse, her ne kimin altında ezildiyse...
Sana ne? Benim umrumda! Terbiyesiz!
Bıkıyorum,
bir ter gibi kirletip atsam onları.
Yahut yeni kurallarla boyun eğdirsem hükmüme.
Bir köle gibi direniyor sessizimde düşünce.
İnadına özgür bırakıyorum sözcükleri.
Her neyse, kimeyse, her ne koşul altında ne amaçla dizildiyse...
Kurumuş, dil ucunda, kafiyesiz.
Kayıt Tarihi : 4.2.2013 14:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!