Bir insan dünyaya yalınız gelir,
Sonunda dünyadan yalınız gider,
Azraile tatlı canların verir,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Çalışıp çabalar bir yuva kurar,
Çocukları için kendin parçalar,
Aç açık gezerek öğünleri savar,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Yaşlanır hatunu ölürde insan,
Satarlar malların ederler talan,
Kalmaz bir tek meta hep olur yalan,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Malın elde varken Babamız derler,
Yazda kışta eve sökün ederler,
Kalmayınca metan seyrek gelirler,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Kimse kapın açmaz kalın başına,
Bakkala gidemez ekmeğin alsa,
Dua eder Mevlam canımı alda,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Der ki:-Nolur Hatun bırakmasaydın,
Bu yalan dünyada tek komasaydın,
Yalnızlık çok zormuş niye bıraktın?
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Kimseler uğramaz artık hanene,
Yemek veren yoktur artık eline,
Muhtaç oldum Hatun oğlan geline,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
Birçok insan yaşar yalnız evinde,
Hüdayi Rabbine eyler havale,
Dünyada gariplik çekmesin kimse,
Her nefis sonunda ölecek birgün.
15.02.2021//KIRIKKALE
Hidayet Doğan OsmanoğluKayıt Tarihi : 16.2.2021 22:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hidayet Doğan Osmanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/16/her-nefis-sonunda-olecek-birgun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!