Her nefeste Şiiri - Özgür Arslan

Yine gece, yine gece çünki tek dostum o
yine yıldızlar ve ay çünki dost yüzler, tanıdık suratlar
eski ile yeninin arasındaki tek fark yaşanmış boş yıllar
sonsuz çukurdaki boş suratlar, dumanlı yüzler

bir film şeridi gibi gelip geçen ıslık kıvamında melodi
gönül kırıklığına terk olmuş genç bir adam
tek bir sigara ve o da bitmek üzere rüzgarla birlikte son deminde
umutlarından sıfır almış hüzünlü ve melankolik

yanlızlık hissinden doğan konuşma ihtiyacı
dökülen satırlar
sözler kelimeler cümleler
hepsi boşluk doldurmaca oyunu
doldurulan boşluklar yeniden siliniyor her satırın ardından
başa dönüyor mutsuzlaşıyor, yine dibe vuruyor

isteksizlik ve yaşama umudunun son bulduğu bir an
vardan yok, yoktan var edilemeyen zorlama dolu hatıralar
ilk sevgilinin kalpte verdiği sıcaklık ısıtıyor içimi
tek dokunamadığım hatıram o
kıyamıyorum ki bir köşeye atmaya
yada onunda elimden kayıp gitmesine umarsızca

yaşadığımı geriye alıp ama hiç yaşamamışçasına
yeniden başlamalıyım mı bu maceraya
ondan sonrakilerin riyakarlıklarına göz yummalıyım
nede olsa onun kim olduğunu bile unuttum bu karmaşada
sadece silik hatıralarda yaşayan ılık bir duş gibi
arada içimi ısıtıp beni kendimden alan kokusu
sersemletici cana yakınlığının verdiği ilham duygusu
hepsinin toplamı yine uykusuz ızdırap dolu gece

sana bir kerecik olsun seni seviyorum dememiş olsam
bu yaptıklarına katlanırmıydım hiç bilmiyorum
sen mutlu uykuluyken, ben hep ayık seni düşlüyorum
içimde olan ve ağzımdan çıkan her sözde seni buluyorum
artık gel geri ne olursun
belki sende bende bir parça bulursun
birlikte güneş ışığının parlaklığında dolaşır
senin en sevdiğin yerde otururuz
sen bana anlatır ben dinlerim
saçlarına elimi dolar
gözlerimi sana kilitlerim

gel seninle maziyi silelim
hiç tanışmamışcasına yeniden göz göze gelelim
unutmam ki seni bir defa
yine bakışlarımda seni sevdiğimi sölerim.