**Her Nefeste Sen**
Sigaranın dumanı her nefeste,
"Sen" diye çektim içime.
Her nefesin yakıcı, her nefes zehir,
Nasıl yaktıysa ciğerlerimi,
Sen de öyle yok ettin beni be adam.
Her geçen gün biraz daha erittin,
Yavaş yavaş, hissettirmeden tükettin,
Dumanla karıştı yüreğimdeki yangın,
Senin sevdan kül etti beni,
Bir hiç gibi savurdun ellerinde,
Yalnızca izmarit kaldı içimde.
Tükenmişliğin kül rengi boşluğu,
Sen de beni bir sigara gibi harcadın,
Her nefeste biraz daha yok oldum,
Ve şimdi, son nefes kaldı içimde,
O da senin adını taşıyor.
Son nefesimde bile seninle doluyum,
Beni yaktığın gibi, sen de yan artık be adam.
Cok ağır Sensizliğin acısı Yüreğimi parcalıyor heran
gülüyorum ama ruhsuzluk bedenim yasıyor ama ben ölüyorum...
Kaybolmus gibi hissediyorum tarifi yok aslında cok özluyorum
Kaç yıl oldu bilmiyorum gideli,
Ama dinmiyor acım, hala dünkü gibi,
Her nefeste, her solukta içime çekiyorum yokluğunu.
Sigaranın dumanı gibi yayıldın içimde,
Her nefeste sen, her nefeste yangın.
Sevdan öyle ağır geldi ki, taşıyamadım,
Her geçen gün eridim, tıpkı sigara gibi.
Her nefesle biraz daha yok oldum,
Sigara nasıl yakıyorsa ciğerlerimi,
Sen de öyle yok ettin beni.
Her nefesimde senin bıraktığın acı büyüdü,
Ellerimde yalnızca bir izmarit,
Yüreğimde tükenmişliğin izleri.
Senin yokluğunu çekerken her solukta,
Biraz daha yanıyorum, biraz daha kül oluyorum.
Sen de yan be adam,
Benim yandığım gibi, sen de yan.
Bu sevdadan geriye kalan,
Yanmış bir hayat ve kül olmuş bir ben kaldım.
Kayıt Tarihi : 4.10.2024 20:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!