Her Nefesi Hayat Olan Adam Şiiri - Yoru ...

Biliyorumsevdamız çıkmaz sokaklar içinde; birimiz bi çare birimiz hala tereddütte
Sanma dinicek bu fırtına Sanma geçiceksanma birbirimizi unutacağımızı
Sanma senden vazgeçeceğimi....
Kandırdım kendimi acıları kenara çektimgönlümü tuşa getirdim
Ben aşka gidiyorum takip et nazlanma gel hadi.

Yaşayalım bu aşkı düşüncesizcesevelim birbirimizi sevindirelim içimizde ki çocukları
Sapladığın hançeri koydum bir köşeyegiyindim siyahlarımıkararttım gözlerimi
görmüyorum senden başka hiçbirşey gel hadi
Gel..!

kendin ol aklındaki kötü ihtimalleri at çöpe aşk yaşanmak için vardır
Aşkın tanımı biz olalım sadece; gözlerin gözlerime baktığında aşkı görsündudakların dudağıma değdiğinde aşkı fısıldasın yani bizi yani biz olan aşkı

İşte yine amaçsız bir gece daha.
Ben yine yaşlı gözlerimi silecek
Sıcak bir el arıyorum karanlıkta.
Bir sessizlik kaplıyor sensizlikle etrafımı
Odam bir sen doluyor
Birde sensizlik
Yatağım bir sen kokuyor
Birde yanlızlık.
Derken hayalin geliyor karşıma
Odama bir ışık doluyor gideceği kesin.
Sezsizlik çığlık oluyor susacağı kesin
Bir düş başlıyor karanlıkta biteceği kesin
Elimi hayalindeki ellerine uzatıyorum yavaşça...!
Kal diyeceğim bakışların düğümlüyor boğazımı
Dön diyeceğim Gidişin susturuyor her lafımı
Anlatamadığım bir acı kaplıyor kalbimin her yanını...
Ve işte suskunluğu benimsiyorum sen gibi.
Hayalini uğurluyorum sonsuza her geceki gibi.
Sevgimi haykıran gözyaşlarımla yıkıyor
Aşkımı haykıran ateşimle yakıyorum bedenimi.
Ve işte sensizlikle başlayan sessizliğe gömülüyorum
Sevgi nedir bilmeyen;
Adı ölümle gezen
ECEL gibi...

ŞAİR AĞLAR ŞİİR AĞLAR

Elveda sözü ilmeğini takar boynuna
Son busenin nefesi dolaşırken teninde
Uzaklaştığı her adımda hançer saplanır bedene
Alevlenmeye başlamıştır hasret ateşi yüreğinde
Ayrılık ölümden beter gelir böylesine sevene
O anın sahnesi hep yaşar gözlerinde
Anlamını yitirmiştir artık her şey
Odaklanılan tek düşünce elini ayağını bağlar
Ayrılığı yazarken kalem
Şair ağlar şiir ağlar.


Kuytu limana demirlemiştir yalnızlık
Yüreklerin üşüdüğü gecelerde
Gözyaşları mürekkep olur
Dökülür kağıtlara en karanlık hecelerde
Akrep oynamaz yerinden
En büyük vurgunu yemiştir yelkovan
Ay bile siner ağlar bulutların arasında
Eşlik eder ona gökteki bütün yıldızlar
Yalnızlığı yazarken kalem
Şair ağlar şiir ağlar
Alır koynuna en acı duyguları
Firari uykularda sabahlarken gözler
Güneşin ilk ışıklarıyla çiğ tanelerini görür
Süzülür yanaklardan cimlere düşerler
En acıklı kelimeler dökülür dizelere
Biçare gönülden sızar kağıtlara
Öper hayalini bitmez sevdasının
Durgun bir noktaya takılınca bakışlar
Çaresizliği yazarken kalem
Şair ağlar şiir ağlar


Güneş batarken akşamın kızıllığında
Pusu kurar uykusuz gecelere
Artık hasret çağlar yüreklerde
Mahzunlaşır bir çocuk gibi
Her ayrılık şarkısının nakaratı
Beynine çakılır bir mıh gibi
Mırıldanır iki dudak arası
Sevdiğinin hayali titrer düşlerinde
Acımasız bir korla yüreğini dağlar
Hasreti yazarken kalem
Şair ağlar şiir ağlar

SON GECEM..´´

Hayat soluksuz bırakıyor beni
Her dakikasında
Düğümlenmiş boğazımdan yutkunmak bile işkence
Artık daha kısa nefesler almaya başladım
Uzunca boşlukta dalmalar
Öyle rahatsız ediyor ki kalbim beni
Her noktamda hissediyorum
Kanımın pompalanışını
Sanki boşluktayım
Her şey dengesiz etrafımda
Her şey bulanık

Şimdi daha da karanlıktayım
Nefes aldığımı bile hatırlamıyorum
Vücudum tüm melodisini yitirmiş gibi
Kalbim bile isteksiz
Keyfince vuruyor göğsüme
Düşünmeye çalıştığım tek şey
Sen

Sonra ellerimin ısındığını hissediyorum
Sanki kalbim ritim tutmaya başlamış gibi
Kirpiklerimden ışık damlaları akıyor.
Parmaklık arasından bakan mahkumlar gibi
Kirpiklerimin arasından bakıyorum
Ellerim daha da ısınıyor
Kalbim şimdi 'ben burdayım' der gibi
Çarpıyor göğsümde
Önce o tebessümü görüyorum
Bu muydu ellerimi ısıtan?
Yoksa ellerimi sımsıkı tuttuğu
Elleri miydi?
Sıcaklığın tam kalbi
Mücevher gibi parlayan gözlerdi.
İşte buydu beni ısıtan

Sonra yukarı çeviriyorum gözlerimi
Beyaz bir ışık...
Ama soğuk.
Neden bırakıp gideyim ki
Bu sıcacık gözleri diyorum
Ama artık beni ısıtan gözleri
Karabulutlar sarmış
Yağmur damlası gibi akıyor avucuma gözyaşları
Sonra her şey susuyor
Tüm melodi

Yerini derinden gelen gök gürültülerine bırakıyor
Kalbim bile çalmıyor artık davulunu
Ardından ona bakıyorum yukardan
Elime sarılmış gök gürültüleriyle ağlıyor
Ama hiçbir şey hissedemiyorum
Ne sıcaklık
Ne de gözlerindeki nemi
Gitgide uzaklaşıyorum ondan
'Bırakma beni' diye haykırıyor
'Asla' diyorum ama duymuyor ki...

Sonra tümüyle görüyorum kendimi
Üstümde bembeyaz bir çarşaf
Hiç hareketsiz öylece uzanıyorum oracıkta
Anlaşılmaz sesler uğultulu haykırışlar duyuyorum

Ve birden her şey değişiyor
Artık deliler gibi atıyor kalbim
Tün vücudum yağmurundan ıslanmış gibi
Etraf zifiri karanlık
Sonra doğrulup sana bakıyorum
Görebildiğim tek şey
Karanlık odamdaki yalnızlığım
Ve Sensiz bir gece daha
Belki de benim için son gece

Senden tek dileğim;
Son yalnızlığıma giderken
Beni gözlerinle ısıtıp
Uğurlaman...

SEVDA NÖBETLERİ
Umut kuşum! sessiz sevdalara soyunmuş,gülmeyi unutmuşsam,damlada fırtınalar koparıyor hayata sitem ediyorsam,dardimi dsadece kendime saklıyorsam,sır ekıyorsam kalbime ve yanıyorsam için için, suç benimmi sadece? ben mi istrdim senden gelmeni, zalimce davranmanı,benmi istedim söyle.çıkmasaydın karşıma,gemilerin limanda beklemesi gibi bekleseydin evinde,gizlenseydin alev alan gözlerimden,baharda çiçek olup açmasaydın bahçemde,düşmeseydin gönlüme... Ne olurdu sanki.ama seni sevmişsem,gönlüme ssultan yapmışsam,rüyalarımın güzeli,hayallerimin perisi olmuşsan,kalbimin gizemli kapılarını birbir aralamışsam sevgine,buyur etmişsem seni... Suç benimmi sadece. seni ben mi davetv ettim,ben mi çagırdım bu şehre,bakışların yagmur damlası gibi gönül denizime düştügünde,kalbime alıp o nadide damlayı başka sevgilere kapamışsam kapılarımı ve eşsiz bir inciye dönüştürmüşsem senisuç benimmi sadece. Dolmasaydın gönlüme,yangın yeri/harebe olan yüregime yeniden hayat kazandırmasaydın,şiir gibi çagıldamasaydın hayatımda bir umut rüzgarı olamasaydın benligimi çepeçevre sarmalayan,bir meltem gibi sıcacık bakışlarını çevırmeseydin bana ne olurdu sanki... 'Sevgili'diyemiyorsam sana. Kar çiçegim! sana her dakika,her saniye parçalanan bir gönülden bahsetsem,bir dünyadan bahsetsem kimsenin bilmedigi yürek yangınlarından,kalp agrılarından,ruh azabından,beyin çilesinden bahsetsem...sonra hayal olan bu şehrin caddelerinden bahsetsem,sokaklar anlatsam,evleri insanları,çocukları hatta çiçeklerive kuşları anlatsam...sevdamı anlatsam sonunda,beni anlayabilirmisin bilmemki.gögeren yüregime,depreşen hücrelerime,kapına çiçek deren titrek ellerimi anlatsam,anlayabilirmisin beni. sevgiden bahsetsem,duygudan his çoşkunlugundan bahsetsem'kalp kalbe karşıdır'sözünün yalanını ortaya koymaya çalışsam...'ya bana sımsıcak bakan gözlerinin' bana düşmanca tavırlarını sergilemeye çalışsam,acaba gücüm yeter mi? göz yaşlarını anlatsam sana,açtıgın yaraya tuz biber olan göz yaşlarını,karanlıkları bölen feryatları anlatsam,anlarmısın beni? sılada yaşanan gurbeti,birlikteyken yaşanan ayrılıgı,milyonlarca insan arasında çekilen yalnızlıgı anlatabilirmiyim sana,anlayabilirmisinbeni Muştu Gülüm! sen beni anlayamazsın.yagmurlardan sonra gögermiyorsa hislerin,gözlerin dolmuyorsa bir aşk hikayesinden sonra,bir gülün feryadını duymuyorsan dalından kopartıldıgında,bir kuzunun meleyişinden hüzün besteleri çıkaramiyorsan,derdinin acısından yaylalara inmemiş,dermansız dizlerin seni daglara çekmemişse,dertleşmemişsen tabiatın kucagında,sessiz akan bir derenin balıklarıyla,kurbagalarıyla'off' çekmemişsen,gönülden lav gibi kopan ve gönül koparan ızdırap denizinde bogulmamışsan... Beni nereden anlayacaksın sen! Asfalt yollarda,beton duvarlar arasında oynuyarak büyüyen,tabiatın güzelligini T.V ekranında tanıyan,makıne gürültülerini,eksoz dumanlarını tabii zanneden,aldatmaları,insanların kahpeligini ve kalleşligini dinleyerek büyüyen,kimseye güvenilmemesi gerektigi ögretilen,mutlulugu para ve rutbede arayan sen,beni anlayamazsın! Beton duvarlar arasında,kendine yabancı bir çevrede hayatiyetini devam ettirmeye çalışan bir dag çiçegini göremez,anlayamazsın sen. Beni anlayamazsın sen. Hayal turnam! Ben mi çagırdım seni gelmeseydin... Görmeseydin... SUÇLU BENMİYİM SADECE SÖYLE

UZAKLARDA BİR YERLERDE...

“UZAKLIKLARI YAKIN EDEN
BAZEN BİR SESTİR
BAZEN DE TEK BİR NEFES...”

Sevdiğin çok uzaklarda bir yerlerde olmamalı, aşıksan eğer dokunabilmelisin ona, ellerine, tenine, dudaklarına. Sarılıp omuzlarına, başını dayayabilmelisin saatlerce. Sıcaklığını hissedip, nefesini duyabilmelisin kendi nefesinde. Gözlerin gözlerinde erimeli belki de karşılıklı sarf edilen her bir cümlede. Böyle yaşanmalı aşklar, elele, dizdize gecelerde...
Uzaklıklar yakın edilmeli, aradaki mesafeler özlem dolu yürekleri kanatmamalı sessizce ve derinden... Aşıklar yakın olmalı birbirlerine; denizin kumasala, ayın yıldızlara, suyun toprağa yakınlığı gibi. Tatları karışmalı birbirlerine an be an yaşanan heyecan doruklarında.
Böyle olmalı aşklar, yakından çok yakından yaşanmalı, kalp sesleri birbirine karışmalı aşıkların. Duyguları, sözleri birbiri içine akmalı yüreklerinde. En derinine inmeli yaşanan aşkın o büyülü dünyasında. Elele yepyeni güzellikler keşfedilmeli. Ortak paylaşımlarda doruğa tırmanmalı tadlar. O ana kadar hiç kimsenin yaşamadığı hazları kendileri keşfetmişcesine yüreklerinden bedenlerine akmalı. Yaşattırdıkları mutluluğu birbirlerinin gözlerindeki pırıltılarda izlemeliler an be an kesintisiz. Yanaklarını pembeleştiren, çiçekler açılmalı gönüllerinde birbirlerine sundukları herbir lezzette.
Böyle yaşanmalı aşklar derinden, korkusuzca, elele, dizdize, gönül günüle... Uzaklıklar hiç girmemeli o güzel yüreklerin arasına, telefonlara esir edilmemeli özlemler, gözyaşlarına dönüşmemeli en tatlı heyecanlar. Daha yaşanmamışken bitmeye mahkum olmamalı gönül dünyasındaki o en güzel yıllar...
Böyle yakından yaşanmalı bütün aşklar...

SEN BENİMSİN

Ne, seni unutmaya yetecek sabrım
Ne sensiz yaşayacak gücüm var
Ben seninle tattım sevmeyi
Seninle var oldum yeniden
Sıcaklığını işledim tenime
Sevdanı nakışladım yüreğime
Seni sevdim, sen benimsin
Gidemezsin hiç bir yere

SEN BENİM AŞKIMA İNANMADIN HEP BAŞKASI VAR SANDIN
Bir gün daha bitiyor bak yine sensiz. İlikLerime kadar işledi çaresizlik sevgilim. Bomboş evim,bomboş odam,bomboş sokaklar... Üsüyorum yokLuğunda! ama ne fayda... Öyle bi yere koydunki beni,,duramıyorum burda. Çıkmak istesem çıkış yok,kalmak istesem gücüm yok.. Dayanamıyorum sensizLiğe,,çaresizLiğe.. Bi hayaL oLdun girdin gece düşüme,,sabah oLunca çıkıcaktın biLiyorum.. Ama tahmin edemedim karanLığın bende kaLacağını.. Gece gibi yüreğiminde kapkara oLacağını... Çıkmaz bi sokağın sonundaki umutLarım gibisin.. Bİ türLü varamıyorum sonuna.. Koşuyorum defaLarca.. Ama kendimi kandırıyorum anLadım.! ! Sana değiL kendime kırgınım,,kızgınım ben.! Laf anLatamıyorumki şu deLi gönLüme,,söz dinLemiyorki.. Sevdi bikere işte.. Ya seninLe. Ya seninLe...
Ötesi haram bundan gayrı.. KaLdırmaz zaten daha fazLasını.. UmutLarımda kaydı gitti eLLerimden bak.. HaLa o çıkmaza doğru koşuyorum. Önüme açıLmış bi çukur gibisin. Çıkmaya çaLıştıkça batıyorum.. San gücüm yok demiştim,,inanmadın. Geri ver bana umutLarımı..Geri dön hayallerime..


(Vurur bu soğuk akşam vakti
Sevişirken rüzgarLa
bomboş sokakLarda
YaLnızım bir başıma
Zaman akmaz sanki
YaLnızLık Sarar birden
O zaman hayaL olur
Kaçarım bu şehirden)


Giderken götürdüğün parçaLarımı buLamıyorum şimdi.. Kapkara yüreğimin en derinLerinde sesin inLiyor.. Her daim duyuyorum kokunu ve her daim hissediyorum tenini tenimde. ÖyLe aLıştımki sana,,öyLe bağLandımki koparamıyorum bi türlü aramızdaki köprüLeti,,yıkamıyorum.. Beceremiyorum sensizLiği..
Bak.! !
Şimdiden özLedim kokunu.
Bak.! !
Şimdiden kurudu göz pınarLarım. Bakta gör be insafsız. Ne çok acıttın canımı.Bumuydu aşkıma karŞıLığın. Bumuydu benim hakkım.. ÖyLe büyüdünki içimde.seni seven bi kaLp biLe kaLmadı bende. Ne varsa seninLe vardı ve şimdi ne yoksa hepsi seninLe..
Yinede kinim yok sana,,öfkem yok.. HaLa seninLeyken Kalbim nasıL oLsunki..



(Bana seni seven bi kaLp biLe bırakmadın,
Senden bu acının hesabını hiç sormadım
Eğer senin için bir intikam peŞindeysem
Tanrım beni cehennemde cayır cayır yaksın)

Bak şimdi bıraktığın kadın ne aLemde.. YaşayabiLiyormu bak. Tüm günLerim hayaLinLe geçiyor.. OnunLa ağLıyorum,,onunLa avutuyorum kendimi. Yİnede oLmayacakmısın yanımda.? Yinede sevmeyecekmisin beni? ? YaşayabiLirmiyim sanıyorsun böyLe. Doğarmı hiç sensiz güneş o kapkara geceLerime.. Yeter sana gücüm yok demiştim.. İnanmadın.. Şimdi de ben inanmıyorum sana.. Unutuyorum seni.. iLk görüşümde nasıL sevdiysem seni,,bu son görüşümLede veda ediyorum inan.. Dönme bana.. İstemiyorum..
Off.! ! !
YaLan hepsi.. Bi diyebiLsem,,bi çıksa bunLar ağzımdan.. Bİ KENDİMİ İNANDIRABİLSEM....
Biliyorum... Unutamam seni. Hergün bikez daha aşık oLuyorum sana. Hergün biraz daha susuyorum aşkına ve hergün biraz daha üşüyorum yokluğunda.Dön sevdiğim.. Daha yıkmamışken köprüLeri dön.. Herşeye rağmen seviyorum seni.. Dön...

(Yeter sana gücüm yok demiştim inanmadın
Affet beni deseydin kollarında ağlardım
Oysa bana yaLan söyLemiştin hatalıydın
Geçer demek inan zor çünkü
AŞK SENİN ADIN....)

son göz yaşı
Bu gece her kadehte seni yaşayacağım,

Seni hissedeceğim.

O güzel gözlerin gelecek aklıma,

Kahrolacağım.....

Bu gece güneşi bekleyeceğim,

Her gece seni beklediğim gibi...

Güneş doğacak sarhoş bedenime

Ama sen yine gelmeyeceksin garip gönlüme...

...Ve inadına ben yine seni bekleyeceğim;

Beni bıraktığın son göz yaşımla

Seni sana rağmen sevdim ben…
Hep kaçışlarla dolu, hep eksik… Bir yanını tamamlasam, mutlaka bir yerden açık veriyordun. Tamamlamaya uğraştıkça senin gözlerinde kaybolup gidiyordum…

Bedenine değil, ruhuna taliptim ben. Bu yüzden bu kadar zorlanıyorum. Ben bir adanın değil bir kıtanın kâşifiydim. Yola çıkmıştım bir kere dönüşü yoktu, ama öyle çok duraklıyordum ki geriye dönüp baktığımda başladığım yerden birkaç metre bile uzaklaşamadığımı fark ediyordum. Üstelik menzilin ucundaki sen, benden daha hızlı yol alıyordun, belli ki KAÇIYORDUN. Ufukta bile görünmeyen bir seraptın artık. Kaç kez “VAZGEÇ” dedim kendime, kaç kez o yolun kenarındaki bir ormana girip yok olmayı düşündüm.

Zaten yaşadığımda bu değil miydi? Seninle birlikte varlık bulduğumu düşünürken, senin olmaman yokluk hissinden başka ne verebilirdi ki bana?
Oysa nasılda coşku doluydum başlarken… Gecelerimi de gündüzlerimi de sana adamaya hazırdım. Her gün yeni bir yönünü öğrenip şaşıracaktım. Seninle yaşadığım hiçbir şeyin tadını unutamayacaktım sözde. Sen sonbahar rüzgârında kopmuş bir defneyaprağı, ben ise sana dal olacaktım.

Hangimiz yaprak hangimiz dal karıştırıyorum artık. Ben bu uykuları uyuyalı çok olmuştu artık. Şimdi aynı uykuları yeniden uyuyorum. Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu… Bir gece birinin bir gece diğerinin sonsuzluğunda kayboluyorum.

Ne garip, kendimi kuşatma altındaki bir ordunun kumandanı gibi hissediyorum. Ne çok askerim var bana ihanet eden… Ben düşmanı alt edemeyeceğimden değil, bu arkadan vuruşlar yüzünden yeniliyorum.

Bir beyaz bayrak gerekir artık bana. Bütün mevzilerini kaybetmiş bir komutanın onurunu daha fazla zedelemeden teslim olmayı bilmesi gerek. Uzun sürmez esaretim. İçimde bu yenilginin acısını yıllarca taşıyacak olsam bile bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme.
Gidiyorum. Geride yaşanmış zamanları bırakarak. Artık seni ürkekliğinle baş başa bırakıyorum.

Hep tamamlanacak değil ya, bırak bu da yarım kalsın…

Aşkımı verdim sana yüreğimi verdim. Aşk sendin, sen yüreğimdin… Her atışı senin iki hecelik adını fısıldardı. Kimse anlamaz ama belki anlarsın, duyarsın diye. Hak etmiş miydin bunu? Bu kadar büyük bir aşkla sevilmeyi hak etmiş miydin? Geç kalmış bir soru bu. Nasıl hissettiysem öyle yaşadım ben aşkımı. Yüreğimi teslim etmemiş olsaydım sana, aşk olmazdı bunun adı. Böyle yaşadım ben hep, sen beğensen de, beğenmesen de… Hesaplı aşklar bana göre değil.” Ne verirsem, ne alırım ” sorusunu soranlardan olmadım. Senin için attı yüreğim, bunu söylemekten de gocunmadım.

Umutlarımı bağladım sana, hayallerimi verdim… Bir gelecek düşledim seninle yoksa hata mıydı? Yarım aşkları, kaç kovala oyunlarını, göstermelik dargınlıkları bir kenara bırakıp bu gönül dolu dolu yaşarken yarına dair umutlar besledim. Hepsinde sen vardın sensiz olmayacaktım. Bu günü de yarını da seninle yaşayacaktım. Bu hayatta iyi ya da kötü ne olacaksa birlikte karşılayacaktık. Bazen bir Türk filmi tadında bazen gerçeğin tam ortasında yaşayacaktık. Bir birimize güç verecektik. Hayata karşı direnme gücünü birbirimizden alacaktık.

Ruhumu verdim sana, bedenimi verdim. Olmadığın zamanlarda ruhumu bıraktım sana, yalnız kalmayasın diye. Çünkü bu ruh sensiz bir cesetten farksızdı. İçimi sıkıntılar basardı. Müebbete mahkûm bir hükümlü gibi bedenime tünel kazıp firar etmeyi düşünürdü hep. Bu yüzden özgür bırakırdım onu. Ve ruhumun gideceği tek yer her zaman senin kalbin olacağı için onu merak etmeme hiç gerek yoktu. Ya bedenim? Gözlerim gördüğü hiçbir şeyi ayıramazdı sensizlikten bir anda her şey sen oluverirdi. Ellerim ellerine o kadar alışmıştı ki başka bir şeye dokunamazdı. Yürümezdi bacaklarım senin olmadığın yollarda. Oysa sana her bakışı yeniden doğuşu olurdu bedenimin. Yeni doğmuş bir bebek kadar saf ve masum bir şekilde çıkardı karşına.

Hayatımı verdim sana… “ CAN ” deseydin onu da alırdın benden gözümü bile kırpmazdım. Zaten aşk bu değil midir? Sevgiliye dokunduğun anda ölsen, sanki kırk bin melek seni omuzlarında cennete uçuruyormuşçasına, minik bir tebessümle teslim edersin canını.

Bütün bunlar yetmedi sana biliyorum. Yetseydi eğer şimdi ben bunları yazıyor olmazdım. Bir öfke, bir kırgınlık, bir söyleniş sanma bunları, istesem de yapamam zaten. Ben hatayı kendimde arıyorum. Belki de küçücük bir ayrıntı her şey için yeterli olacaktı…