Her nefesi hayat olan adamdan,
_______________________Gözlerinde güneşi taşıyan kadına…
Deli AŞKIM benim, hasret çekilmez oldukça; her gülüşüne özlemli türküler yakarım şehrimde… Yağmurla yağdıkça yokluğun sızıları, üşüyen parmak uçlarımdan dökülen binlerce satıra güller açtırırım. Bir damla olup şehrine düşmek isterim ay yüzlüm, az ama delice yağmak şehrinin arnavut kaldırımlarına… Şah damarlarından süzülerek yüreğine akmak, seni sende yaşamak velhasıl tek derdim
ATEŞ olur sararım alev alev üşütmem seni ejdarha nefesimle.........
bakışlarım tek kurşunda öldürecek kadar keskin olur paylaşmam namluda yatarım pusuya
ayyüzlüm bulut gözlüm çiğ olur düşerim saclarına 2 dakkalık ömre kanar..nerdesin be gülüm sensiz yüreğim kanar --ben yanarım bir midye kabuğunda inci olmaktan utanırım gözyaşlarında kendimi gördüğümde..
İlhan KılıçKayıt Tarihi : 31.12.2009 14:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öncesi sonrası yok şuan ……kabul etmesekte yaşamak için tek eksiğimiz cesaretimiz.sen ben değil hepimiz yaşamak için ne yapıyoruz…seni düşünüyorum ve sensizliği asla kabul etmiyorum….
Sureti kirlenmiş, şeceresi katil bir aynanın içindeyim. Hayaletimi arıyorum. Mükellef bir kedere hariçten gazel değil yüreğim. Yolum uçurumdan geçerken mevsimsiz gülüşlerde, keskin harfler kesiyor adımın yolunu: Yüzümü aşka saklayıp ağlıyorum. Manasızlığım kapıların ardında esefle hıçkırıyor. Bütün intizarları intihar ederken kuşlar, ben kendi yokluğuma kefensiz duruşlar uyduruyorum. Seni sensizlikten ekliyorum düşlerime. Ah’ın sürüncemesinde kalıyor kalbim; bizarım.
Adini koyamadigim yakinliklarim, butun sirlarimi dokemedigim iliskilerim var.
Son kelimesini bir turlu soylemedigim cumleler kuruyorum.
Ayin hic aydinlatmadigi bir gecede, bir guzelligi imkansiz bir aska donusturuyorum.
Seni soyledigimde herkesi her seyi kaybetmekten korkuyorum. Soylemedigim son kelimesi adin hep oluyor cumlelerimin.
Bir gunahimi Allah'tan saklar gibi, bir sirra butun ruhumla teslim olur gibi susuyorum, sira sana gelince...
Ey Aşk! Sonrasızlığımın ıslak saçlarına tutunup dururken dizeler ve kapkara bir karabasan tenimin kuruluğunda yıkanırken, kaosuna uzanamayan bakışlarımdan başlıyorum kendimi aşkın gamzelerine gömmeye. Geceye muhtacım, yastığımın kenarında tutuşan muamma uykusuzluk için.
Bu yüzden uykusuzluğumla perişan uykulara dalıp rüyalarımı paramparça ediyorum. Hayatta kalan yanlarımı zülfikarla kesiyorum sevdiğim görüyor musun? Kanla karışık ağlama şölenlerindeyim iki ucu boşlukta gezinen alfabenin dolaylarında. Kötürüm bir düşüm, sesimi kovulmuşluğumla karalıyorum. Hadi düş gel ardıma saat başı yokluk çekerken zaman. Sen yağmurlarda ölmenin bedeli misin sevdiğim?
Ne çabuk unuttun gözlerinden izlediğim denizi? Ne çabuk bitirdin sana olan sevgimin büyüklüğünü..Ben sana dua genişliğindeki kadınım demişim…Bırakır mıyım seni, ölmedim daha..Öl(e) medim. Daha da ölmeyeceğim..Gözlerine bulutların özgürlüğünü bırakmadan koşmak yok babama..Daha da bitmeyeceğim..Ellerine Cennet çiceklerinin kokusunu hediye eylemeden varmak yok Elif/imize….
Ey gökyüzünü gözlerinden kanatlandığım,
RIZA KARATAŞ
gercek adım rıza karataş
TÜM YORUMLAR (337)