Her Nefes Bir Öncekinin Aynısı
Gökkuşağının bütün renklerini kaybettim. Güneş kızıl çığlıkları ile geceyi bitirirken yeni güne umutla bakamıyorum. Her yanım balçık baktığım her yer karanlık. Nereye baksam umutsuzluk, nereye gitsem hüzün. Beklenmeyi beklerken yaşananların zorluğuydu bunlar. Hayatın acımasızlığında kalan umutsuzluk merdiveni gibi. Tırmandıkça daha da dibe vuran…
Adımlarımı ne kadarda büyük atsam izlerim hep küçük kalıyor. Kısa mesafelere koşarak bile gidemiyorum… Prangalarla bağlanan adımlar gibi her büyük adım atışta bir kez daha düşüyorum… Toparlanıyorum silkeliyorum üzerimdeki umutsuzluk tozları ve tekrardan yürümeye çalışıyorum. Kısa adımlarla hedefe ne kadar ulaşılabilirse… Ömür yeter mi dersin.
Gecikmiş baharın ilk ve son gülleri gibi umutla güneşe gülümserken şafak ayazlarından korunmaya çalışıyorum, güneşin ilk ışıkları ile. Uzun gecelerde yaprağın gölgesine sakladığım umutlarımı ayazdan korurken dışarıda kalan bir dalım donuyor… Yeni gün yeni umutları hayata döndüremiyor.
Tamamını Oku
Sn: Avcı,
Bu güzel eserinizi,
Beğeniyle okudum.
Yüreğine salık
Kalemin daim olsun.
Başarının devamını diliyorum.
Dost kalemi kutlarım+10+ant
Nice güzel paylaşımlara.
Sevgi ve saygılarımla....
Gecenin sessizliği başlayınca başlar sızılarım düşüncelerimin arasından, bir sonsuzluk hissi uyanır bakışlarımın ardında kalan donuk düşüncelerimde…
Bir yalnızlaşma başlar kendi kendime kendi benliğimde… İçin için sızılar başlar kalan yaşam karelerine doğru bitmeyesiye bir uyanışla… Belki de en çok canımın yandığı anların başlangıcı olan bu saatlerde için için bir hesaplaşma başlar, hatırladığım çehreye karşı…
Nereden nerelere gelmişti bu yaşam dağınıklığı, en çok hıçkırmak istediğimin ardına gizlenen, adını bile tekrarlamaktan korktuğum, zaman aşımı ile güreşen sevginin eşsiz bir seslenişiydi belki de bu hiçliğimin ardına saklanan bir yakarış… En çok canımın yandığı zamanların içinden sıyrılmak için verdiğim uğraştı aslında canımın yanmasını en çok yapan… Bir tek ismin ardına saklanan belki de bir ömürdü sevmeleri içine alan veya alacak olan… Hâlâ çaresiz çırpınışlardı suskunluğumun en çok devşirdiği anlar veya en çok bozgunda kalan anlar…
Bu çaresizliklerin içine sığdığı sevgiydi aslında yüreğimi bağlayıp uzak düşüncelere atan… Yılların ardına sığan koskoca bir yaşamımın sakıncalıklarıyla baş etmeye çalıştığım sevgi…
Acılar yılların ardına saklanınca, yavaş yavaş şiddetinin üstüne küller oluşuyor, belki de anıların tozlanmayıp ortaya çıkmasıdır unutulmazlığa ulaşması…
Acılar ve katlanmalar… Ve bunların ardına saklanan susmalar. Susmalarla gelen sahipsiz çaresizlikler… Belki de kendi kendine saklanmalar… Belki de sessizliğe, ıssızlaşmaya dönüşmüş duygular… Belki de yaşamın dar zamanlarına ulaşmış kararsızlıklardır ortaya çıkan yaşam kesiti… Tek çare susmalarda kayboluşlar…
Mustafa Yılmaz
ant+10
'Taşımaya çalıştığım hayat yükü artık omuzlarıma ağır gelmeye başladı. Bölmek istediğim hüzünleri ise alacak yok. Herkes sevgiye endeksli. Yitirilen umutlar ülkesinde yaşamaya çalışıyorum. Sevgi satıp hüzün alarak.'
Karamsar düşünerek umutlardan uzaklaşmak insanı karanlık bir gırdabın içine sürükler. Böyle bir durum olsa da her zaman elimizden tutup bizi karanlıktan aydınlığa, umutsuzlukta ümitli hayata çıkaran olacaktır.
Şiirinizde karamsarlık, ümitsizlik hakim oluyorsa da ümitli olun, iyimser yaşayın görülecekki aydınlığa çıkar kişi.
Sizi içten kutlarım. Sadece kendi dıygularınıza değil de bir çoklarımızın da duygularına tecüman oldunuz..
Kaleminizle çok yaşayın...
‘’Şimdilerde yalnızlığımız mıydı pişmanlığımız, yoksa değerini bilemediğimiz birbirimizin avuçlarının içine birbirimiz için ağladığımız zamanlar mıydı pişmanlıklarımız? ’’
Bir süre düşündüm! Sürükleyici, yeter ki nefesler kesilmesin! Tebrikler... 10 puan +ant.
O gün sevgide bir nefesti;
Yazık, yine sam yeli esti! ______ Arif Tatar
Fatma Hanım,
Fuygu dolu, hassas bir yüreğiniz ve o duyguları çok hoş imgelerle süsleyerek ifade edebilen mahir bir kaleminiz var.
Yazılarınızın her paragrafı, başlı başına bir şiir gibi.
Bu yazının içeriği ile ilgili olarak da, şunu söylemek isterim:Aevgi verip, acı aldığınız sürece, o güzel yüreğinize hiiç yakışmayan bu karamsarlık yer alacak sanırım yazılarınızda.
Önce, her nefesin, bir öncekinin aynısı olduğuna inanmaktan vaz geçin derim. Eliniz, sevdiğinizin avuçlarında dudağınız onun dudaklarına çok yakınken aldığınız bir nefes, başka nefeslerin aynısı olabilir mi sizce ?
Güzel yazınızı, usta kaleminizi ve güzel yüreğinizi yürekten kutluyorum.
Gönül dolusu sevgi ve saygımla,
Ünal Beşkese
yüreğinize sağlık
duygulu ve sarıp sarmalayan bir çalışmaydı.
tebriklerimle
kaleminiz daim olsun efendim
Kaleminize sağlık sayın Fatma Avcı..,
Özenli ve güzel bir deneme... Kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta