Her Ne İse Şiiri - Mustafa Serhat Aydoğan

Her ne ise ömrümün son demi
Oradayım galiba
Bir dönemecin başındayım
Duruyorum, dönemiyorum
Göremiyorum ileriyi
Belki de bakamıyorum
Korkuyorum...
Her seferinde cama vuran
O salak kara sinek gibi
Hep camın ardındakini istiyorum,
Ulaşamıyorum...
Mutlu insanlar görüyorum çevremde
Ben de mutlu olmak istiyorum,
Olamıyorum...
Doğru dürüst, düzgün bir şiir yazmak istiyorum,
Yazamıyorum...
Hep istiyorum, diliyorum, deniyorum,
Ama olmuyor bir türlü be aga
Nedense sana hitap edesim geldi
Nerden aklıma geldiyse...
Hani hep bana özenir durursun
Oh, bekar adamsın, keyfine bak diye
Bilmezsin ki yalnızlığı
Senin karın var, annen baban var yanında...
Bir çocuğun yanında, öbürü uzaklarda...
Ben ne yapıyorum dersin?
Soğuk, buz gibi bir Ankara havasında
O koskoca evde, tek başıma
Yaşamaya çalışıyorum...
Konuşacak bir can arıyorum çoğu zaman
Dostlarım, özür dilerim
Hep başınızı ağrıtıyorum
Ama sizde insaf edin be!
Siz de olmasanız,
Konuşmayı unutacağım...
İçimde fırtınalar koparken,
Reddediliyorum...
Deli gibi, her şeyimle çalışırken,
Reddediliyorum...
Eğlenmek, evlenmek, çoğalmak istiyorum,
Reddediliyorum...
Bana her şey yasaklanmış be aga
Bana yasakmış o mutluluklar,
Küçük gülümsemeler,
O ince bakışmalar, o kesişmeler,
İnan neye benziyor,
Bilmiyorum...
Fazlam var eksiğim yok diye,
Kendimi avutuyorum...
Yok be aga, yok bu işin sonu
Bazen sıkayım kafama
Bitsin artık diyorum,
Yapamıyorum...
Allah korkusu var,
İsyan edemiyorum...
Ne yana gitsem bir yol,
Bulamıyorum...
Her ne ise,
Sana göre mutlu, keyifli
Bana göre müebbet,
Yaşamaya çalışıyorum;
Beceremiyorum...
Her ne ise, her neredeyse,
Her nasıl yaşayacaksa bu beden;
Olsun ya da ölsün artık diyorum...

(Ankara/24.12.2012/23:48)