Nefsini isyan ettirip,
rahatını bozan, canını sıkan her şeyi ceza sanma.
Her nimetin büyüklüğü nispetinde bir külfeti vardır.
Demir ocaklarda kızartılıp,
örslerde dövülmeseydi paslanmaktan kurtulabilirmiydi?
Odun, testere ile kesilip biçilip, çivi ile delinip, zımpara ile silinmeseydi yanmaktan başka bir işe yararmıyd?
Unutma ki Efendimiz
“Eşeddünnase belaün el enbiyai, summel mesali fil emsal.
İnsanlara gelen belanın şiddetlisi önce peygamberlere, sonra onlara yakınlık derecesine göre emsallerine gelir.” demişsede;
Sen kendini peygamberlere yakın salihlerden sanıp fahir ve ucbe girme.
Hata ve günahlarından tecziye edilen recul-i facir bilerek, tövbe ve istiğfara sımsıkı sarıl.
Kurtuluşun yolu "BEYNEL HAVFİ VERRECA" korku ile umut arasında yaşamaya bağlıdır.
Necdet EremKayıt Tarihi : 30.12.2014 15:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!