Takıldım kurma plak gibi densizliğime,
Sensizliğime takıldım,
Kimsesizliğime.
Kendinle yetinmek sanırım yaşamın sırrı,
Kendinle baş başa kır çiçeklerinde,
Kendinle yaşamak zor be.
Dil dediğin o kemiksiz nesne,
Kaydımı kayıyor,
Ya kalem?
Özür gibi bir özür bulamıyorsun sonra,
Utanıyorsun densizliğinle,
Hayal et,
Kızarmış suratımı görmesen de.
Dostsa anlar, bağışlar şüphesiz,
Ya değilse?
Nasıl olmaz ya,
Yanılmış olamam,
Asla.
Bak gördün mü dostluğun değerini,
Yine seslendi can,
Ses verdi canan.
Böyle ol bizim gibi,
Olacaksan.
Yine de
Takıldım kurma plak gibi densizliğime,
Affettin bilirim de,
Ben,
Beni affedemem.
Her musibet bir derstir
Neyse,
Bırakıp gidemem.
20.Eylül.2009 15.20
Ahmet İdrisoğluKayıt Tarihi : 21.9.2009 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İki erkek ve bir bayan üç arkadaşız msn de, yazışıyor, şakalaşıyoruz. Üstelik üçümüzde birbirimizi kardeş gibi tanıyoruz ve üçümüz de sözde şairiz. O lacak şey mi şu? Bir gaf yaptık ki iki erkek arkadaş, bir münasebetsiz fıkra! Utandığımız o anı bir kez daha asla yaşamak istemiyorum. Allahtan bacımız iyi niyetli ve tahim. Ondan hala utanıyor, affetmesine rağmen özür diliyorum. Kim mi? Boşverin, ne farkeder değil mi? Önemli olan densizlik.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!