Her mevsim giderken Şiiri - Gencay Coşkun

Her mevsim giderken
Bir şeylerini bırakır geride
Beni de sen bırakmıştın
Sessiz bir baharın eşiğinde
Gözümden yaşlarım
Tufan olup yağmıştı
Çöl iklimlerinde
İçimin renginde yeşiller açmıştı
Ufkumun uzandığı yerlerde
Sonunun bilemediğim çöllerde
Hüküm sürerdi sarı sabır çiçekleri
Toprağın en yumuşak zemininde

Dur durak bilmezdi bu gönül
Kaç gün uykusuz kalsa da
İçinin en ulaşılmaz doruklarına
İsminden kaleler yapardı
En büyük sır gibi
Ölümüne içinde saklanırdı
En büyük sır gibi
Ölümüne içimdeki içinde saklanırdım

Acı bir çığlık kalır geride
Sonsuza ek içinden yankılanan
Elimle su içtiğim musluklarda
Silinmez izlerim kalır yokluğuna
Bir zamana kaçak firari düşünceler hakim olur
Her mevsim giderken
Bir şeylerini bırakır geride
Ben bıraktığın yerdeyim
Şimdilik……