Üç sonbahar önce kar yağıyordu,
Ağır ağır yol alıyordu toprağa,
Ve dokunuşu sarıyordu,
Tıpkı bir ipek gibi örtüyordu toprağı,
Gizliyordu tüm çirkinliklerini,
Saklıyordu tüm renklerini,
Sonbahardan geriye kalan,
Apaydın bir yeryüzü oluyordu.
İki sonbahar önce, yağmur çiseliyordu,
Süzülerek iniyordu toprağa,
Ve bereketi sarıyordu,
Tıpkı bir cennet gibi donatıyordu toprağı,
Canlandırıyordu tüm ölü ruhlarını,
Sonbahardan geriye kalan,
Hoş bir koku oluyor du..
Bir sonbahar önce güneş vuruyordu,
Işıl ışıl iniyordu toprağa,
Ve sıcaklığı sarıyordu,
Tıpkı bir nur gibi aydınlatıyordu toprağı,
Eritiyordu tüm buzları,
En derinlerdekini aydınlatıyordu,
Sonbahardan geriye kalan,
Sıcak bir okşayış oluyordu.
Bu sonbahar, bulutlar iniyor yeryüzüne,
Kara kara dökülüyorlar göklerden,
Ve şiddeti yıkıyor,
Tıpkı bir tevelli gibi yokediyor toprağı,
Sonbahardan geriye birşey kalmıyor,
Bu gerçek bir sonbahar olmalı...
Kayıt Tarihi : 17.1.2009 14:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!