Her Lavuk Kendini Şiirinden Tanır

Laf olsun diye konuşuyor bir lavuk
Gören de kendini horoz sanır
Aslı gıdaklayan bir tavuk
Iki kelime yazınca
Kendini Cemal Süreya sanır
Rahmetliye sorsan
"Adam" şiirini sözünden
Hakikatli adamı gözünden tanır
Biz daha kim adam bilemedik
O kadar yazdık, çizdik
Süreya nın bir "S" si edemedik
Her kelamda iyileşir sandık yaralarımızı
Kaç kalem kırıldı yazarken karalarımızı
Yüreğimize yel değdi
Ömrünüzden geçtik
Canımıza kan değdi
Canımızdan geçtik
Kütük olma
Eyy ne oldum delisi!
Körkütük sarhoş olma
Sen ağaç ol en iyisi
Milletin ağzında nahoş olma
Unutma! meyve verdiğinde
Seninde canına değdirirler birgün

Güzel yüreklere bir daha bulaşma
Senin bildiğin kadar
Benim unuttuğum var, bil istedim
Şairsen kimseye sataşma,
Yazamıyorsan biraz Nazım oku,
kaleminle vur istedim
Sür acılarını cehennemin dibine kadar
Haddini bil, derdinle dur istedim