Her kuytu köşede gözlerim ilk dizlerimi görecek kadar önümde başım...
Adını anmaya korkmaktan geçtim
Adımı söyleyemez oldum.
Sanki adımın yanında bir etiket var artık,
Ve birileri yalnızlığımı görüp sahiplenmek isteyecek diye
Ne adının yanında yokluğunu
Ne adımın yanında yalnızlığı
Anmamak için
Öldürdüm ikimizin adını da
Sadece ruhlarımız gökyüzünde bir yerlerde
Ve ruhum dahi kavuşamamış gibi sanki
Hala peşinde bir yorgunluk havası...
Ama hissettiğin nefese kadar alıyorum ciğerlerime...
Kayıt Tarihi : 11.8.2009 22:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!