Her Kışın Sonunda İlkbahar Gelir

Şiir yazmak için
Kendini paralamana
Gerek yoktur şekerim!
Zaten, yaşıyorsa içinde
Şair, denen o pir;
Bir seslensen yeter,
Şiir, kendi ayaklarıyla
Koşa koşa
Kaleminin ucuna gelir!

Ab-ı hayat çeşmesidir o!
Sonsuzluğa haykıran
Gönlünde çağlayan nehirdir!
Her ah, çektiğinde
Katre katre süzülür
Yüreğinin telinden.

Bir sonbahar senfonisidir o!
Dökülür, yaprak yaprak
Hoyrat rüzgârlara karşı
Dökülür, şiir şiir sayfalara
Dökülür, inci taneleri!

Sen, şairsen korkma
Yazamam, diye!
Gözlerine şükret;
Şükret, okuyan
Gören, tartan
Düşünen ve hisseden
Gözlerine!

Ellerini aç ve dua et Yaradana;
Allahım, iyi ki susmadı yüreğim!
İyi ki yazıyor ellerim
İyi ki yazıyor kalemim!