Her katilin gömleği kardeş kanı kokar… Ş ...

Zihnimin formatlarını parçalayarak bir gün, şiirini gerçekten okuyacağım..Demiştim daha önce yazdığım yorumda....Formatlarım yerli yerinde dursa bile şiire yine döndüm işte...


Geçen defa nasıl okumuştum şiiri..İçimizdeki şiddetin varoluşla kodlanan yanına ironik bir gönderme yapıyordu şiir..Ben bu kısmı atlayarak şiddetin sonuçlarındaki resmi görmüş ve savaş karşıtlığının şiirde derin bir ironiyle saklanan yanından yola koyulmuştum..

Oğuzkan hocamdan bana bir mesajında,mealen ''düzyazılarından farklı olarak şiirin kendisine bir ilham bulutu şeklinde geldiğini ve sağanağa dönüştüğüne atıf yapan bir cümlesi ulaşmıştı.''.

Bu yüzden hocam şiir yazarken, örneğin yahya kemalin aksine yıllar süren tezyinata aldırış etmez, kendi bilinçaltında gündelikten biriken ve yaptığı basınçla dış dünyaya çıkmak isteyen kısımlarını salıverir dış dünyaya..

Şiirlerinde düzyazılarının aksine kılı kırk yarmaktan çok ''evrensel insan '' proto tipi saydığı kendisine yönelir,ve insan olan yanını gözünü budaktan esirgemez bir üslupla çırılçıplak bırakıverme girişimi içine girer yazdıklarıyla..

Kendisinden hareketle yaptığı bu ironik alaylar ile sarsar benliğinin karanlık kuytularına saklanan bilincinin yanlarını ve asar sonra şiir olarak..

Habil ve Kabili rasat ederken artık ruhunda umurunda olmaz ve müdahalesine izin vermez bilincin ona getirdiği kısıtlara..

Şair böylece insanlık adına kendisine yaptığı kırıcılıklarla bizi, bize anlatır..

Televizyon seyrediyoruz gecenin ilerleyen bir saatinde veya gazete okuyuyoruz kaykıldığımız bir koltukta

Savaştan söz ediyorlar çocukluğumuzdan bu yana kanıksadığımız haberlerin formatında..

Esniyoruz ve yavaşça düğmesini çeviriyoruz kapatmak için radyonun.Uykunumuzun ağır baskısından okuduğumuz gazete kayıyor parmaklarımızdan , Ah, yine televizyon açık iken uyumuşsun diye seslenen eşimizin sesiyle irkiliyoruz uykumuzun arasından..

Zihnimizin formatlanmış konforunda savaşlar, üçüncü sahife cinayet haberleri, yeryüzünü basan seller, bir ülkenin tüm ormanlarını tüketen yangınların dosyalanarak istifleneceği arşivler var..

Haberler artık acıtamıyor yüreğimizin yüzeyselleşmiş çeperlerini, tıpkı yav bu esprinin neresine güleceğiz derken takındığımız tavır gibi yavan acılarımız..

Çünkü zihin arşivlerimizde, soğuk kıyas sinyallerimizle çalışan makinalar gibiyiz..

Bizler, radyonun, televizyonun, gazetenin hayatlarımızı formatladığı ve fihriste ettiği bir çağın çocuklarıyız.

Tut ki; geçen yüzyılı bir film makinasından geriye sarsak...

Hiç bir şeyi değiştirecek farklı ruh hali bile yok sinelerimizde..

Formatlanmış bir zihnin sloganlaşmış etkileşimleri oluyor yorumlar..

Bak, oğuzkan hoca ne kadar güzel savaş karşıtı bir şiir yazmış, üstelik ta derinlerinden sarsıyor insanı

diye beylik bir cümle ettik ve beyanat veren bir dış işleri monşeri kadar rahat zihnimizin tozlanacak raflarına alıverdik bu file'ı da..

Oysa O, yani Oğuzkan Hoca tekil dünyasında insanlığın, tüm insanlığın yangısını taşımıştı yüreğinde yazarken..

Ey hayat; bize dinlemeyi, hissetmeyi, üzülmeyi sevinmeyi yeniden bağışla

Bir siborg (sibernetik ve organik) olan bedenlerimizi diriltecek, insanlaştıracak dirimi bize yeniden lütfet, ihsan et, Ey Yaşamların sahibi..

Tevfik Fikretindir sandığım şarkı dizesinde

Mâil-i hâb eyliyor dil sûz-i feryadım seni

Denilmişti hani..

''Yürek yakıcı haykırışım senin uykunu getiriyor'' anlamındaki sözleri ile çağımıza seslenmişti ya hani..

Oğuzkan hocam bu yüzden affet..Zihnimin formatlarını parçalayarak bir gün, şiirini gerçekten okuyacağım...