Her Katil Birazda Maktuldür

Eline kalem almış endamıyla
Enteresan resimler yazmaya başladı adam,
Önce gözlerini yazdı maktulün
Sonra,nefessiz kaldığı ana kadar çizdi her şeyi
Sıradan bir günlük yazmış gibi çiziyordu
Karşılığı olmayan bir çaba harcamıştı akşam üzerleri
Sabaha kadar süren fırça darbeleriyle makaslamıştı maktulü
Saatler güneşe muhtaç olmayana dek sürecek olan
Bir hikayenin ana karakterleri oluşmuştu daha şimdilerde
Sahi birde konusu olmalıydı
Şöyle hayattan
Ve şehirlere sığmayacak kadar büyük olmalıydı resim
Bir kendini bilmez kuş bağırınca
Başlamalıydı her şey
Ve kuş susunca karınca başlamalıydı bittiği yerden
Kalem,boya,nefes darlığı ve zincirlenmiş iki ceset
Diyalogları süreksiz,anlamlı olmalı bakışları
Öksüz ve cimri bir kalem,sadece bembeyaz bir boya
Yağmurlu bir sabahın ilk ışıklarının ona anlattıkları
Sevecen ve değer veren bir anlatı olmalıydı
Eşref saatine denk gelmeliydi uyuyan devlerin,ejderhaların
Bir de iyi adam olmalıydı
Sesten ve mekandan öte
Bir ağır bakış fırlatmalıydı
Ceset taklidi yapan üç yaşayan olmalı değil miydi
Hani iyiler kazanacaktı,hani mutlu son olacaktı
Hiçlikler ve piçlikler sahipleneceklerdi hayatın anlamsızlığını
Enteresan olan iyinin varlığına inanmaktı
Zor olan ise iyiye kalem vermekti resimlerde
Maktul katiliyle konuşarak yok olacaktı,
Azalmış boyalar ve solungaçları terlemiş deniz anaları
Merhametli,adil ve resim çizen yazılarla
Işığını kaybetmeyecek olan güneş taklitleriyle
Çıkagelecekti,uğursuz bir mermi kovanı
Kimlik ve sosyal uyuşmazlık davaları konu edinilecek
Statüsel sapkınlık ve birde öylesine kurtarmak dünyayı
Duvara çamur atmak yerine boyamak çamurları bez rengine
Sarmak yetim kalan yaralarımızı derinden
Sahi aptalca değil mi beklemek ve olmasını istemek
Ama her aptallığın bir de bedeli var
Bununkisi bomboş hayallerle içmek derinliği ve boyutsuzluğu
Resim çıkmadı ortaya ama yazılar mükemmel harf taklidi yaptılar
Anlamlı bütünler oluşturdular çiçeklerle beraber durunca