biliyormusun...her insan yokluğunun göçmenidir...
kendi hüzünleridir yine..hüzünlere ekledikleri...
sorguladıkları her neyse..kendi farkındalıklarıdır en nihayetinde..
ışıltı yükleselerde gözlerine...ki.. yıldız kayar her seferinde..
umutsuz bakışlara nakış edilerek..
boşluklarına sakladıkları geceler..kararıp kalıyor öylece...
ve bir şekilde hayat devam ediyor böylece..
daha çok bilinmezlikler çıkıyor,
gitmeyi sadece düşünebildiğimiz yerlerde...yasaklar ve korkular içinde, biz...sadece bize mecbur kalıyoruz..diğer mecburiyetler,
birer gölge kalıyor sadece.....
Kayıt Tarihi : 14.11.2007 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!