Her İnsan Delidir Bazen Şiiri - Dilek Fırat

HER İNSAN DELİDİR BAZEN

Bazen insan delirir ya, deli olur bazen, işte öyle bir gün,
Bir delinin direksiyonu patlamış, akıllıya çarpmış gibi.
Akıllı ben miyim?
Yok ya, bugün ben hiç akıllı değilim!
Bir patlamış direksiyonda benim ellerimde,
Cadde cadde, sokak sokak, çarpıyoruz tüm aklı salimlere.
Belki onlarda delirirde, hep beraber
Manisa sokaklarında, direksiyonları patlatır,
Birbirimize çarparız!
Fenada olmazdı ha!
Şöyle bir değnek alıp, tüm araba farlarını,
Vitrin camlarını kırmak ne güzel olurdu.
Akıllı olup kendi içimizde ne çok araba farları,
Vitrin camları kırmışız meğer!
Nasılsa kendi içimizde kırılmadık,
Araba farları, vitrin camları kalmamış!
Şimdi ben, sekizin orda delileri bekliyorum!
Hele birde şu ustaları toplayıp sekizin önüne,
Tüm patlak direksiyonlarla korkutmak ne güzel olurdu!
Hele birde sistemsizliğin,
Darağacında olan halkın, ayakları altındaki sandalyeye
Bir tekme vuran, umarsızları toplayıp,
Delirttikleri delilerle korkutmak ne güzel olurdu!
Ben bugün Manisa sokaklarında tur atan bir deliyim!
Meğer ne çok deli varmış, akıllılar arasında!
Meğer herkes deliymiş, deli olmayınca deli deliyi görmezmiş!
Deli olmayınca deli deliyi tanımaz bilmezmiş!
Akıllıları delirten deliler mi?
Yoksa toplumsal umarsızlıklar mı?
Var mı bugün dayak yemek isteyen?
Şöyle kemiklerinin kırık kırık olmasını isteyen?
Yok diyeceksiniz!
Bakın deliler biliyormuş.
Akıllıları, kum torbası gibi görüp delirten deliler
Direksiyonları akıllı kum torbalarına doğru çevirdiler bile.
Delinin biri, evindeki patlamış musluğu almış eline!
Bir delinin elinde, evindeki bozulmuş şohpeni!
Biri, bozulmuş telefonu, biri bozuk lambaları almış eline!
Biri, ikide bir internet ağlarını kesen modemi.
Biri, çamaşır makinesini sırlanmış sırtına!
Biri bulaşık makinesini, biri buzdolabını!
Hepside, sanki delirdiği nedenleri almışlar ellerine!
O zaman deliler, deli değilmiş ki,
Akıllı ustalara vermişler parayı!
Yaptırdıklarını sanmışlar tüm hırdavatlarını,
Sonra anlayınca hırdavatlarının yapılmadıklarını,
Bir daha bulamamışlar para verdikleri ustaları!
Ellerinde kalan tek arızasız akıllarını da,
Bilememişler, arıza mayınında patlatacaklarını?
Sordular bana da neden delirdiğimi?
Benim sırtımda kocaman bir torba, yanımda bir araba,
Çıkardım içindeki bir hafta içinde bozulan
Tüm delirme nedenlerimi!
Hepsinin elindeki bir adet bozuğunun aynısından,
Çıktıda çıktı, dünyanın sırtıma vurduğu torbadan.
Diğer delilerin nedenleriyle
Bendeki nedenleri teraziye vurdum da,
Az bile delirmişim dedim, elimdeki patlamış direksiyona!
Daha bir delirip,
Daha bir Manisa sokaklarına vurdum kendimi!
Ben hala sekizin orda, bu kez akıllıları bekliyorum!
Akıllılar delirip, kum torbalarına doğru gitti diyorlar!
Tarzan dağlarında haykırışları şehre iniyor delilerin!
Belki akıllılar gelir de,
Akıllı olmak nasılmış, tekrar öğrenir akıllı olurum!
Böyle deli olmakla değil, akıllıca çözüm buluru(z) m…

10.12.2007 DİLEK EJDER

(Not: eski soyadı DİLEK FIRAT'TI)