Her İnsan Bize Muhtaç Şiiri - Osman Öcal

Ben bir işçi arıyım ne erkeğim ne dişi
Beyimden emir alıp gezerim çiçek çiçek
Tamirattan kalaya yaparım türlü işi
Var mıdır şu âlemde benden tatlı bir böcek

Ben kraliçe arıyım beyler üstü bir beyim
Bir tek benden sorulur saraydaki yönetim
‘‘Arı gibi çoğalmak’’ ne de güzel bir deyim
Bulunsa keser kasap kanım kemiğim etim

Ben kovanın koçuyum vızıldarım boş boşa
Hazıra hayır demem işim gücüm bal yemek
Mevsimlik bir bireyim çalarlar başım taşa
Şanındandır beyimin bizlere erkek demek

Bir aile içinde ayrılmışız üç türe
Tanımayan tanısın bilgi verdik azıcık
Uzun yıllar var iken yeni girdik kültüre
Gelişmeyen kültürden ne sos olur ne cacık

Eskiden Anadolu şimdi melez ırkımız
Yaşasın Koru köyü bize göre bir bölge
Bir koloni ederiz toplanınca kırkımız
Ne ihsan istiyoruz ne üstümüzde gölge

Zar kanatlı içinde emsalsizdir yerimiz
Vuslatî bilir hani bol üretim bol kazanç
Yediğiniz o ballar doğal alın terimiz
Sağlıkta hastalıkta her insan bize muhtaç