Her Hikmetin Membaı; Şiiri - Cihat Şahin

Hikmet yükle, öyle de! muhataba kelamı!
Konuşursan kitabi; kalmaz kullar bil ami.

Her kitabı hak sanıp, alma sakın kaal’e!
Son kitaptan gayriyi, nesih etti Hak Teâlâ.

Hak, hakikat ve hikmet, münderiçtir sırf onda!
Onun için ol Hakim; inzal etmiş en sonda.

Ondan başka bir kitap, gelmeyecek bilesin!
O, bir kale mü’min’e, odur kula son hasin.

O, sözlerin en hoşu, en güzeli ve hası
On beş asır boyunca; hayran etmiş tüm nası.

Ehl-i insaf dost, düşman; takdir etmiş hep onu!
Nasıl tenkit edersin, okumadan sen onu?

Taklit için çalışmış, çok edipler Kur’an’ı
“Acep neden? ” diyerek, tetkik edip, sor onu!

Derç etmiştir içinde; bin bir türlü rahmeti!
Onlar ile kurtulur, hâlihazır ve ati.

Sadırlara bir şifa, kalpler için bir nurdur!
Akıllara bir rehber, ruhlar için sürurdur.

Tüm dertlere tiryaktır, yaralara bir merhem
Varsa şifasız sızın, kâfi ona bir dirhem.

O, kitabı mübindir, onda her tür hasiyet
Oku, yaşa ve neşret, şeref bulsun haysiyet!

Habl-ül metin isteyen, yapışmalı ipine!
Sonsuz felah isteyen, sarılmalı topuna.

Odur Hakkın varidi, başka yerde arama!
Hep onunla hemhal ol, uzaklaşıp, ırama!

Yüz üç kitap nesholdu, onda en son şeriat!
Hayatına tatbik et, hayrı celp et, şerri at!

Tam yaşa ki son bulsun, bin bir türlü şikâyet!
O, formülle son bulur, her tür bela, şekavet.

Her hayırın membaı; bakmadığın kitaptır!
O ki Rabb-i Rahimden, kullarına hitaptır.

Yeter onu ihmalin, kıymetini bil artık!
Emri, nehyi öğrenip, tatbikinde ol artık!

Cihat ŞAHİN
28.09.2010-İZMİR