ellerimden aldığın bir boşluktu bendeki,
kalbimden çaldığın buruk bir hüzün,
şimdi karşıma çıkmaya varsa bir yüzün
çıkma, çünkü ağlarım.
hayat bırakıyor ellerimi uçurumdan
yüzümde düşmenin o tatlı tadı
bu yaşadığım bir hastalık, karamsarlık,
sanki içimde bir şeyler intihar ediyor.
şimdi bu işe yaramazlığım için kimi suçlasam?
yüzüme bir tokat atıyor vasıfsızlığım,
hasta hislerim şimdi ilaçsız,
ve yazdığım her şey, sadece faydasız.
düşüyorum kaldırımdan yerin en dibine,
boğuluyorum dalıyorken o simsiyah gözlerine,
en az heceler kadar aydınlık gecem,
ölüyorum nihayet ben, üçü beş geçe.
kadın, ben anlamsızlığın en sıkıcı hali,
gözleri yaşlarla dolu sefil bir mahluk,
kadın, ben ölmeyi dileyen biri,
saçlarını arzulayan bileklerim kelepçeli.
irkiliyor sıcacık sesinle boynum,
en kötüsü de şu ki anlamıyorlar,
kurtulmam imkansız, ölüyorum diyorum,
söyle, neden beni duyamıyorlar?
ve hislerim göğsünde müebbet bir hapis yatar,
kurtulmam için tek çare idam,
ve çaresizliğe bile çaresiz insan,
kalbinin parmak izleri ruhumda.
anılar aklımda, ve aklım anılarda,
adsız bütün insanlar, onlar beni anlarlar,
saklı şiir defterimde defettiğim günahlar,
cehennemin ufkunda kayboluyor sevaplar.
bir loşlukta üşürdüm, bir boşluğa düşerdim,
gözlerinde yükselirken gözlerimden düşerdin,
tam da çölün ortasında bir papatya yeşerdi,
kalbim bugün atmaya fazlasıyla üşendi...
Kayıt Tarihi : 16.11.2023 18:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!