Her Hasret İçinde Sevgiyi Demliyor

HER HASRET İÇİNDE SEVGİYİ DEMLİYOR
(YÜREĞİMİN GÖĞÜNDE UÇURTMALAR)

yanlış uyanış mıydı yüreğiminkisi
bıçakladın gülüşlerimi
hayatın göbeğinde kan pırtısı
günlerde sızı
çoğu yarada sevgi yoksullarının izi

her hasret içinde sevgiyi demliyor
kırlangıçlar sıcaklığıma neden dönmüyor
içime çok erken iniyor akşamlar
ah o kocaman yürekli insanlar
insanlık onuru uğruna ölüm oroçlarında ölüyor
ölüyor be gülüm
tepkisizliğimizde nice güzellikler ölüyor
yüzüm önüme yıkılıyor
alnımdaki izlerden
hep hüzünlere çıkılıyor

doğrularıma doğru gidiyorum
içimdeki korkular izin vermiyor
kaypak duruşlar
ve uçurtmasının telindeki çocuğu vuruşlar
kapısını çalıyor insanlığımın
talan edilmiş nice güzellikler
aşklar da talan
yüreğimin ortasndaki hüzün
ve aşkımın günlüğünü tuttuğum yüzün
senden de bana kalan

ben ki lokmamı dallarımdaki kuşlarla
neyim varsa güzelden yana
çığlıklarını sokaklara giydiren çocuklarla bölüşürüm
anılarım beni koynuna almasa
çocukların sıcaklığı da olmasa
hep üşürüm
ben en güzel sevdiğimin dudaklarında konuşurum
yüreğimi avuçlayıp yürüm de
adresim olmaz uçurum

yalan yangınlarında yakılır düşlerim
ışıkları söndürülmüş günlerde savrulur sevinçlerim
sana emanet etmiştim kendimi
bıçakladın kanıyor gülüşlerim
gözlerimin kıyısından geçmez oldu turnalar
uçmuyor artık yüreğimin göğünde uçurtmalar

fırtınam oldun
nice güzelliklerimi söktün yerinden
mutlu musun eserinden
boşatılan köyler gibi yalnızlığın elinde oyuncağım
sanki amerika’nın işgalindeki ırak gibi kucağım
sanma(yın) yıkılacağım
zulalarımdaki umutlarıma tutunacağım
zalimlerin karşısında dimdik duracağım
ve kanatılan aşkların sesi olacağım
insanım ben
mutlak bir gün mutluluğun yolunu (da) bulacağım