Her halukarda ben sana vatan olurum

Her halukarda ben sana vatan olurum

Yüzü kızarmıştı utangaçlığımın
Gece uykularına karışıyordu divan üzerindeki şekerlemelerimiz
Öyle körkütük sarhoş aşık aşık
Allah’ın bir lutfuydu bu

Giderken son sözündü üzülme ben her halukarda sana vatan olurum

Çok güzeldin güzeldin ama daha ilk günden
Uçurmuştun Martı’larını

Bir kavis çizmiştin umudun göğünde diyince gülümsemen
Taze mürekkep kokulu bir dramanın şakağındaki mavi kurşun gibiydi

Okumak mümkün olmazdı bazı bazı yüzüne yazdığın dizeleri
Sanki öfke tebessüme bu yüz benim sen git sen git der gibiydi
Bu gün yine hala o resimlere bakıp ağlıyorsam senaryon tutmuş demektir
Çaresizlikse başka bir şeymiş her yüze kaç hektar ekilen hüzün
Sen benim esin kaynağımsın demiştin bir gün

Bazı elele tutuşur buluşur uçardık umudun sırı dökülmüş yarın aynalarında
Bir bizimkiler değildi paramparça görünürdü yüzler

Onlar yüzler binler
Bu aynalara bakıp hudut kapısında sıraya giriyorduk
Uzun vuslat gecelerinde kendine iltica edebileceğini söylüyordun sık sık
O zamanlar anlayamamıştım anlamını bu sözlerin
Ve bana da üzülme demiştin son sözündü bu üzülme
Üzülme ben sana da vatan olurum

Geyiklerin koşulduğu bir sonbahar kalıntısı güllerden mürekkep
Yaylı arabaydı sanki göğsün huzur bulduğum kalbinin temposu ninni gelirdi
Topyekun tek bir beden olup kurban olmanın arifesinde
Çaresizliğimiz iflah olmaz direnişimiz olurdu asırlık bir direnişti bu
Şimdi o takvim yaprakları her biri bir servet okumak lazım
Oysa henüz daha yolun başındayken gitmemişken sen ve ben
Hayretler içindeydim yine vatansız bırakılmıştık

Bu gün yine hala resmine bakıp ağlıyorsam senaryon
Senaryon tutmuş demektir
Galasına bir bilet al bana

Yüksel Nimet Apel
19/Eylül/2015/Cumartesi/Bodrum