Her günüm sessizce çöle dönmekte

Her günüm sessizce çöle dönmekte

Çok zamandır, hasret kaldım,
o, gül benizli yüzüne
Senden, seni beklerken,
mis kokulu namen, çıka geldi evime
öptüm öptüm, sen kokan mektubunu;
gözyaşlarımla ıslattım
Her cümleni, her kelimeni,
gönlüme anlatıp ağlattım

Gel artık, gel bana;
sen gurbettesin, bense hasrette
Bir verimsiz toprak gibi,
her günüm, sessizce çöle dönmekte
Ağaçların yaprakları, ben gibi yorgun,
çığlık çığlığa, dalından düşmekte
Düşen, yalnız bir yaprak değil;
ömrümün baharı yazı, bak artık kışa dönmekte